Τα ξύλινα πεζοπορικά ραβδιά ή βακτηρίες όπως τα ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ανθρώπου που περιηγείται, ταξιδεύει πεζός ή ζει και εργάζεται στην ύπαιθρο. Πολλές απεικονίσεις και αναφορές έχουμε σε επιτύμβιες στήλες, μελανόμορφα αγγεία και σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Στο Άγιον Όρος, οι μαγκούρες ή μπαστούνες ή ραβδιά ή γκλίτσες, ήταν πάντα αγαπητά και χρήσιμα προστατευτικά εργαλεία για τους μοναχούς. Εδώ που ο άχρονος χρόνος κυλάει αβίαστα, ο μονάχος είχε την άνεση να σκαλίσει πάνω στην μαγκούρα του μοτίβα παρμένα είτε από την σφαίρα της πίστης του, είτε από τον φυσικό (ορατό) κόσμο. Σταυροί, αϊ Γιώργηδες, καβαλάρηδες, πουλιά, ζώα, ποιμενικά θέματα, ανθρώπινες μορφές και αφηρημένα σχέδια ήταν και είναι μέσα στη θεματολογία του εμπειρικού ξυλόγλυπτη μοναχού. Η πρώτη ύλη άφθονη και σε αρίστη ποιότητα στα παρθένα δάση του Αγίου Όρους, αγριελιές, μηλιάδια, κρανιές, λευκοπούρναρα, πουρνάρια, φλαμούρια, οξιές και τόσα άλλα. Οι μαγκούρες άλλοτε απλές και άλλοτε «βαριές» ή επίσημες με ιδιαίτερα σκαλίσματα ακόμη και δεσποτικές ράβδοι.
Το εργόχειρο αυτό δεν παράγεται μαζικά, καθώς πρέπει ο ξυλογλύπτης να βρει το ξύλο που να του «μιλήσει», να ταιριάζουν τα νερά και το σχήμα. Τα ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ με υπομονή συλλέγουν εδώ και χρόνια τα ανεπανάληπτα αυτά εργόχειρα των μοναχών του Αγίου Όρους και τα παρουσιάζουν ως ένα ακόμη δείγμα της λαϊκής τέχνης που αναπτύχθηκε στον αγιασμένο αυτό τόπο.
Ύψος: 108 εκ.
