Μοναδικό έργο χειροποίητου σμάλτου, από το εργαστήριο της αδελφότητας της Ιεράς Μονής Αγίας Ελισάβετ.
Διαστάσεις: 5,5 x 7,5 εκ.
Η εικόνα αυτή βρισκόταν από πολύ παλιά στο καθολικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Το 1730 όμως εξαφανίστηκε ξαφνικά από τη θέση της και βρέθηκε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος. Οι Βατοπαιδινοί πείσθηκαν για το θαύμα και αποφάσισαν να μην αντισταθούν στη θέληση της Θεομήτορος. Περισσότερα για την Παναγία Οδηγήτρια.
Η ιστορία του σμάλτου χάνεται κυριολεκτικά στα βάθη των αιώνων και τα παλαιότερα δείγματά της θα τα συναντήσουμε στον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Η χυμευτική τέχνη –όπως είναι το επίσημο όνομά της- έφτασε στο απόγειο κατά τους μεσοβυζαντινούς χρόνους και εξελίχθηκε ως τεχνική του «περίκλειστο σμάλτου» με εφαρμογή τόσο σε εκκλησιαστικά όσο και σε κοσμικά αντικείμενα. Διαχρονικά αποτελούσε πάντοτε μια ακριβή και πολύτιμη τέχνη, η οποία βασίζεται στη χρήση τριμμένης υαλόμαζας, χρωματισμένης με διάφορα μεταλλικά οξείδια. Η μάζα αυτή τοποθετείται πάνω σε μεταλλική επιφάνεια και ψήνεται σε ειδικό φούρνο σε θερμοκρασίες μεταξύ 600 και 900 C. Όταν η υαλόμαζα κρυώσει, αποτελεί πλέον ένα συμπαγές σώμα με το μέταλλο χαρίζοντάς μας αντικείμενα με φωτεινά, λαμπερά και έντονα χρώματα.
