Το Άγιον Όρος είναι γνωστό ως το «Περιβόλι της Παναγίας», ως ο κατ' εξοχήν τόπος που τιμάται, εμφανίζεται, ενεργεί και αναπαύεται το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στον τόπο αυτό φυλάσσονται πολλές θαυματουργές εικόνες της Παναγίας που επιτελούν μέχρι και σήμερα αναρίθμητα θαύματα. Μερικές από τις θαυματουργές εικόνες της Παναγίας που βρίσκονται στο Άγιον Όρος είναι η Παναγία Παντάνασσα, Παναγία Πορταϊτισσα, Παναγία Τριχερούσα, Παναγία Γοργοϋπήκοος, Παναγία Γλυκοφιλούσα, Παναγία Γαλακτοτροφούσα, Παναγία Οδηγήτρια, Παναγία Μυροβλύτισσα, Παναγία Άξιον εστί, Παναγία Επακούουσα, Παναγία Γερόντισσα, Παναγία Φοβερά Προστασία, Παναγία Παραμυθία, Παναγία Οικονόμισσα, Παναγία Κουκουζέλισα, Παναγία Εσφαγμένη, Παναγία Κτιτόρισσα Βηματάρισσα, Παναγία Χαίροβο. Στα άρθρα που ακολουθούν θα βρείτε πληροφορίες για την ιστορία των θαυματουργών εικόνων, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Η δύναμη της Τίμιας Ζώνης της Θεομήτορος είναι μεγάλη και θαυματουργή. Διατηρεί τη χάρη της Παναγίας, καθαγιάζει τους πιστούς και τους απαλλάσσει από θλίψεις και ασθένειες. Η Αγία Ζώνη έχει επιτελέσει αναρίθμητα θαύματα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις γυναικών που δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά. Η κορδέλα αγιασμένη από την Αγία Ζώνη της Παναγίας βοηθάει για να έχουν οι γυναίκες καλή εγκυμοσύνη.
Την περίοδο 457-474 μ.Χ. που ήταν βασιλιάς ο Λέοντας ο Μεγάλος, ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός. Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ.Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να εισέρχεται στο ναό από την κεντρική πύλη. Πλάι στην Υπεραγία Θεοτόκο βρισκόταν πλήθος αγγέλων, καθώς και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος με τον Ιωάννη τον Θεολόγο.
Το 1954, στο χωριό Ξυνιάδα της Θεσσαλίας λέγεται πως η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε στον μικρό Αθανάσιο Σύρο. Συγκεκριμένα, ο Αθανάσιος Σύρος, μόλις 8 ετών τότε, αντίκρισε μία μαυροντυμένη γυναίκα, ξυπόλητη να κάνει μετάνοιες. άλιστα, το σημείο στο οποίο προσκυνούσε η μαυροφόρα γυναίκα, από ξερό μετατράπηκε σε μαλακό, αναδύοντας μια γλυκιά μυρωδιά. Δυστυχώς όμως, τα λόγια του Αθανάσιου για όσα είχε δει, δεν έγιναν πιστευτά από κανέναν. Η δεύτερη εμφάνιση της Παναγίας έγινε το ίδιο βράδυ στον Αθανάσιο, την ώρα που κοιμόταν στο σπίτι του, με τους γονείς του και τα αδέρφια του. Η γυναίκα όμως φορούσε και ένα φωτεινό στεφάνι στο κεφάλι της αυτή τη φορά.
Η Ζωοδόχος Πηγή της Υπεραγίας Θεοτόκου, γνωστή και ως Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα αποτελεί έναν από τους μεγαλοπρεπείς ναούς της Κωνσταντινούπολης και υψίστης σημασίας για την Ορθοδοξία. Το θαυματουργό νερό της Πηγής του Ιερού Ναού τέλεσε σπουδαία θαύματα, προσφέροντας κάθε είδους θεραπεία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να την επισκέπτονται μέχρι και οι Τούρκοι κάτοικοι για να εφοδιαστούν με αυτό. Δυστυχώς, ο Ναός καταστράφηκε από τους Τούρκους, όμως αναστηλώθηκε αργότερα, περίπου το 1830 μ.Χ., σε έναν μεγαλύτερο Ναό. Ονομάστηκε Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Βαλουκλή ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα. Το ‘Μπαλουκλί ή Βαλουκλή’ προέρχεται από την τουρκική λέξη Balik που σημαίνει ψάρι.
Η ερμηνεία της ‘Χώρας του Αχωρήτου’ γίνεται αντιληπτή μόνο σε συνδυασμό με το όνομα που δόθηκε στην εικόνα του Ιησού Χριστού, δηλαδή τη ‘Χώρα των Ζώντων’. Το όνομα αυτό πιθανό να έχει βιβλική προέλευση, καθώς συναντάται σε κάποια σημεία Ψαλμών. Η Χώρα των Ζώντων είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μέσω της ενσάρκωσής Του από τη Θεοτόκο. Είναι το σωτήριο αυτό γεγονός στο οποίο η Παναγία εχώρεσε τον Χριστό ως Χώρα το Αχωρήτου για να μπορέσει μετά ο Μεσσίας να χωρέσει όλο τον κόσμο ως Χώρα των Ζώντων.
Μέχρι και σήμερα, η Αχειροποίητη Αγία Εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας που δημιουργήθηκε με θαυμαστό τρόπο, βρίσκεται στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής, το γνωστό ως Κενοτάφιο της Παναγίας στη Γεθσημανή. Τα θαύματα της Αγίας Εικόνας είναι αναρίθμητα όπου κι αν βρέθηκε. Η θαυματουργή εικόνα έχει ταξιδέψει σε αρκετά μέρη της Ελλάδος προς προσκύνηση, ενώ πιστό αντίγραφο αυτής βρίσκεται στην κωμόπολη Γενισέα της Ξάνθης.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Κυκκώτισσας αποτελεί έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και είναι ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Κύπρου και ολόκληρης της Ορθοδοξίας. Έλαβε το όνομά της από τη Μονή του Κύκκου, στην οποία ανήκει σήμερα. Η σταυροπηγιακή Μονή βρίσκεται στη δυτική πλευρά της οροσειράς του Τροόδους, σε απόσταση 18 χιλιόμετρα από τον Όλυμπο, σε υψόμετρο 1200 μέτρων. Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι του Κύκκου αποτελεί το «Κατοικητήριο» της Παναγίας Κυκκώτισσας που κάνει αισθητή την παρουσία της μέσα από τα πολυάριθμα θαύματά της.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, η εικόνα της Παναγίας με τα Επτά Σπαθιά συνδέεται με την προφητεία του Δίκαιου Συμεών, όπως την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «…καί σού δέ αυτής τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία…» (Λουκ. 2.35). Η προφητεία αναφέρεται στον πόνο που θα βίωνε η Παναγία κατά τη στιγμή του χωρισμού από τον αγαπημένο της Υιό, όταν μπροστά στα μάτια της Τον εσταύρωσαν. Στην εικόνα της Παναγίας με τα Επτά Σπαθιά αποτυπώνεται ο απέραντος πόνος της καρδιάς και η δυστυχία που υπέφερε η Αειπάρθενος Μαρία κατά την επίγεια πορεία της. Η πληρότητα της θλίψης και της αγωνίας που πέρασε απορρέει από τα Θεία Πάθη που βίωσε ο Ιησούς Χριστός, καθώς και τη Σταύρωσή του.
Η Παναγία της Τρύγης απεικονίζεται με λευκό αντί για κόκκινο ένδυμα, γεγονός που είναι εξαιρετικά σπάνιο και συμβολίζει την αγνότητα. Οι κάτοικοι του νησιού αναγνωρίζουν τα θαύματα που επιτελεί η Παναγία από το λευκό της πέπλο και την ευλαβούνται ως την Παναγία του τόπου τους. Η Παναγία της Τρύγης είναι ιδιαιτέρως αγαπητή και προστατεύει όλο τον κόσμο, εστιάζοντας στα μικρά παιδιά και τους ενήλικες που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και άλλες δυσκολίες.
Ο ναός της Παναγίας Παρηγορήτισσας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και γνωστούς βυζαντινούς ναούς του νομού Άρτας. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τον Νικηφόρο τον Α’ Κομνηνό Δούκα, όταν το Δεσποτάτο της Ηπείρου βρισκόταν στην ακμή του. Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ενώ συναντάμε στοιχεία που δείχνουν ότι τον 16ο αιώνα ήταν το Καθολικό γυναικείου μοναστηριού. Επίσης, αναγνωριστικό γνώρισμα του ναού, που τον καθιστά αριστούργημα της βυζαντινής τέχνης, είναι ο τρούλος που ‘αιωρείται’. Έως και σήμερα, διατηρεί την μοναδικότητα και την πρωτοπορία του, ενώ εντυπωσιάζει και εκπλήσσει με το πλούσιο εσωτερικό που αποτελείται από διακοσμημένα γλυπτά, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας βρισκόταν για αρκετά χρόνια σε μία επαρχία στη Ρωσία, αλλά δεν ήταν ακόμη γνωστή με το όνομα «Ακένωτον Ποτήριον της Ζωής». Ένα θαυμαστό γεγονός άλλαξε την πορεία της ιερής εικόνας και αποκάλυψε τη Θεία χάρη της. Στην περιφέρεια Εφραίμοφσκι της επαρχίας Τούλα στη Ρωσία, ζούσε ένας συνταξιούχος στρατιώτης, που ονομαζόταν Στέφανος. Ο άντρας αυτός υπέφερε από το πάθος της μέθης. Η εξάρτηση από το αλκοόλ τον έφτασε σε σημείο να σπαταλήσει όλη του την περιουσία και να περιέλθει σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Μια νύχτα, όμως, ο Στέφανος είδε ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο όνειρο που τον συντάραξε βαθύτατα.
Το 1395 η εικόνα της Παναγίας του Βλαντίμιρ μεταφέρθηκε στη Μόσχα με σκοπό να προστατέψει την πόλη από την επίθεση του Ταμερλάνου (Τιμούρ Λενκ). Ο πρίγκιπας Βασίλειος Ντιμιτρίεβιτς και ο μητροπολίτης Κυπριανός, λιτάνευαν την αγία εικόνα της Παναγίας για να σώσουν την πόλη από την επιδρομή του τρομερού Τιμούρ Λενκ. Στις 26 Αυγούστου 1395, ύστερα από 10 ημέρες λιτανείας, οι πιστοί υποδέχθηκαν την εικόνα και την τοποθέτησαν στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
