Αναζήτηση - Σελίδα 16

Βρέθηκαν 347 άρθρα

Αγιογραφία με τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Προσευχή κατά την χαραυγή

Ω Κύριε, αιώνιε και Δημιουργέ των πάντων, ο οποίος με την ανεξερεύνητη αγαθότητα Σου με κάλεσες σε αυτήν την ζωή, ο οποίος μου έδωσες την χάρη του Βαπτίσματος και την σφραγίδα του αγίου Πνεύματος, ο οποίος με προίκισες με την επιθυμίανα αναζητήσω Εσέ, τον μόνο αληθινό Θεό, εισάκουσε την προσευχή μου. Δεν έχω ζωή, φως, χαρά , ή σοφία, ούτε δύναμη χωρίς εσένα, ω Θεέ. Εξαιτίας των αμαρτιών μου δεν τολμώ να υψώσω τους οφθαλμούς μου σε Εσένα. Αλλά Συ είπες στους μαθητές Σου: « Καθετί που θα ζητήσετε στην προσευχή σας με πίστη, θα το λάβετε» και «καθετί που ζητήσετε στο όνομά μου θα γίνει». Γι αυτό τολμώ να Σε επικαλεστώ: Καθάρισέ με από κάθε ρύπο σωματικό και πνευματικό. Δίδαξέ με να προσεύχομαι ορθά. Ευλόγησε αυτήν την μέρα που χάρισες σε εμένα, τον ανάξιο δούλο Σου. Με την δύναμη της ευλογίας Σου, κάνε με ικανόσυνέχεια να ομιλώ και να εργάζομαι για τη δόξα Σου, με καθαρό πνεύμα , ταπείνωση, υπομονή, αγάπη, ευγένεια , ειρήνη, θάρρος και σοφία, να αισθάνομαι πάντοτε την παρουσία Σου. Με την άπειρη αγαθότητά Σου, ω Κύριε ΘεέΔείξε μου τον δρόμο του θελήματός Σου, και δώσε ώστε να βαδίζω μπροστά Σουχωρίς αμαρτία. Ω Κύριε, σε εσένα όλες οι καρδιές είναι ανοιχτές. Συ γνωρίζεις όλα όσα έχω ανάγκη. Συ γνωρίζεις την τυφλότητα και την άγνοια μου. Συ γνωρίζεις την αστάθεια και την διαφθορά της ψυχής μου. Αλλά ούτε ο πόνος και η αγωνία μου είναι κρυμμένα από Σένα. Δέξου, σε παρακαλώ την προσευχή μουκαι με το Άγιο Πνεύμα Σου, δίδαξέ με τον δρόμοπου πρέπει να πορευθώ. Και όταν η διεστραμμένη μου θέληση με οδηγήσει σε άλλους δρόμους, μην με αφήσεις να χαθώ, αλλά κάνε με να επιστρέψω σε Εσένα. Δώσε μου με την δύναμη της αγάπης Σου να κρατηθώ σταθερά στο αγαθό.Φύλαξέ με από κάθε λόγο ή πράξη που μπορεί να καταστρέψει την ψυχή, από κάθε επιθυμία που μπορεί να δυσαρεστήσεικαι να βλάψει τον αδελφό μου. Δίδαξέ με πως πρέπει και τι πρέπει να λέγω. Αν είναι θέλημά Σου να μην απαντώ, δώσε μου πνεύμα ειρηνικής σιωπής που να μην προκαλεί λύπη ή πόνο στον αδελφό μου. Στήριξέ με στον δρόμο των εντολών Σου και μέχρι την τελευταία μου πνοή, δώσε να μην απομακρυνθώ από το φως των εντολών Σου. Οι εντολές Σου ας γίνουν ο μόνος νόμος στην ζωή μου στη γη και σ´ όλη την αιωνιότητα. Ω Θεέ , σε παρακαλώ, ελέησέ με. Λύτρωσέ με από τη θλίψη και την αθλιότητά μουκαι μην κρύβεις από μένα τον δρόμο της σωτηρίας. Μέσα στην μωρία μου Θεέ μου, Σου ζήτησαπολλά πράγματα και μεγάλα. Θυμάμαι την αγένεια, την φαυλότητα μου και την αδυναμία μου και κράζω : ελέησέ με. Μη με απομακρύνεις από το Πρόσωπό Σου εξαιτίας της αλαζονείας μου. Δώσε και αύξησε σε μένα τη δύναμηνα Σε αγαπώ σύμφωνα με τις εντολές Σου, εγώ ο χειρότερος των ανθρώπων, με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με όλη μου την διάνοια, με όλη μου την δύναμη, και με όλη μου την ύπαρξη. Ναι, ω Θεέ, με το άγιο Πνεύμα Σου, Δίδαξέ με δίκαια κρίση και γνώση. Δώσε μου την γνώση της δικής Σου αλήθειας, πριν έλθει το τέλος μου. Διατήρησε την ζωή μου στον κόσμο τούτο, μέχρι να μπορέσω να σου προσφέρω άξια μετάνοια. Μη με οδηγήσεις σε θάνατο στην μέση των ημερών μου, ούτε ενόσω ο νους μου είναι τυφλωμένος. Όταν όμως θελήσεις να βάλεις τέρμα στην ζωή μου, να μου το δείξεις από πρωτύτερα για να προετοιμάσω την ψυχή μουπριν παρουσιαστεί μπροστά Σου. Να είσαι μαζί μου κατά την φοβερή αυτή ώρακαι να μου δωρίσεις την χαρά της σωτηρίας. Καθάρισέ με από τις κρυφές αμαρτίες μου και απ´ όλη την αχαριστία που έχω μέσα μου και δώρισέ μου καλή απολογίαμπροστά στον θρόνο της κρίσης Σου. Ναι, ω Θεέ, με το μεγάλο Σου έλεοςκαι την αμέτρητη αγάπη Σουγια το ανθρώπινο γένος, άκουσε την προσευχή μου.

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ

Ο Γέροντας γεννήθηκε στην Μόσχα της Τσαρικής Ρωσίας από ορθόδοξους γονείς το 1896, στις 22 Σεπτεμβρίου, 4 η ώρα το πρωί. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας οικογένειας με άλλα εννέα αδέλφια. Βαφτίστηκε στην εκκλησία του Σωτήρα και πήρε το όνομα Σέργιος. Από την παιδική του ηλικία έδειχνε μια σπάνια ικανότητα στην προσευχή. Σαν νέος μάλιστα μπορούσε να απαντά σε θέματα θεολογικά από αιώνων ζητούμενα. Έτσι από νωρίς είχε καταληφθεί από επείγουσα επιθυμία να εισχωρήσει στην καρδιά της θείας αιωνιότητας. Νεανικές περιπλανήσεις Μπαίνει ως μαθητής στη Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Την ίδια περίοδο απέκτησε ενδιαφέρον για τον Βουδισμό και γενικότερα για την Ινδική Φιλοσοφία. Αυτή η παιδεία άλλαξε την πορεία της εσωτερικής του ζωής. Ο ανατολικός μυστικισμός του φαινόταν τώρα βαθύτερος του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Η σύλληψη του Υπερ-προσωπικού Απολύτου του παρουσιαζόταν πιο πειστική παρά του προσωπικού Θεού. Σαν νέος έζησε τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1918. Τα γεγονότα αυτά τον οδήγησαν στην ιδέα ότι η αιτία που οδηγεί στα δεινά είναι η ύπαρξη αυτή καθ’ αυτή. Γι’ αυτό προσπάθησε να απογυμνωθεί απ’ όλα τα ορατά ή πνευματικά είδωλα. Σαν καλλιτέχνης είχε μεγάλα προβλήματα για να εργασθεί στη μετεπαναστατική Ρωσία. Γι’ αυτό άρχισε να επιζητεί την μετανάστευση στη Δυτική Ευρώπη. Το 1921, σε ηλικία 25 ετών, ταξίδεψε και έφτασε πρώτα στην Ιταλία, όπου θαύμασε τα αριστουργήματα της Αναγέννησης. Ύστερα και από μια σύντομη παραμονή στο Βερολίνο της Γερμανίας έφτασε στο Παρίσι, την λεγόμενη πόλη του φωτός και το Ευρωπαϊκό κέντρο των ζωγράφων. Δόθηκε με την ψυχή και το σώμα στη Ζωγραφική. Τα έργα του έγιναν δεκτά στα καλλιτεχνικά σαλόνια και πήρε μέρος σε Εκθέσεις με μεγάλη επιτυχία. Όμως η καθαρή διανόηση δεν του γέμιζε την ψυχή. Τότε ξαφνικά θυμήθηκε την εντολή του Ιησού για την αγάπη προς το Θεό «εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της διανοίας». Έτσι αν η ενασχόληση με τον ανατολίτικο μυστικισμό, του ήταν σαν κεραυνός στο σκοτάδι, η τωρινή αποκάλυψη ήταν φωτεινή σαν λάμψη! Διανόηση χωρίς αγάπη δεν είναι αρκετή. Έτσι το 1925 (29 ετών) ο Χριστός επικράτησε μέσα του! Η προσευχή για τον προσωπικό Θεό ήταν φυλαγμένη στην καρδιά του και απευθυνόταν πρώτα και κύρια στο Χριστό. Ο ίδιος διηγείται: «Ήμουν στο Παρίσι, τα είχα όλα, ζούσα με τον καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού και συμμετείχα σε όλες τις εκδηλώσεις. Όμως τίποτα δεν μου έδινε χαρά και ανακούφιση. Μετά από κάθε εκδήλωση του καλλιτεχνικού κόσμου, είχα μέσα μου κενό και αγωνία. Ο λογισμός μου, μου έλεγε πως κάτι πρέπει να κάμω, για να φύγω από το αδιέξοδο, που με συνείχε. Όμως δεν εύρισκα λύση. Ένα βράδυ, μετά από διασκέδαση, ανέβαινα στο σπίτι μου με σκυμμένο το κεφάλι και αργό βήμα. Έλεγα πως αυτή η ζωή είναι βάναυση, είναι ανιαρή. Τότε σκέφτηκα να γίνω μοναχός, όμως πώς δεν είχα ιδέα. Ήμουν Ρώσος πρόσφυγας στη Γαλλία. Εκεί υπήρχαν πολλοί Ρώσοι, οι οποίοι ίδρυσαν το Θεολογικό Ινστιτούτο Του Αγίου Σεργίου. Στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά Θεό δεν είδα, ενώ όταν πήγα στο Άγιο Όρος, κανείς δεν μιλούσε για Θεό και όλα έδειχναν τον Θεό». Έτσι, εισάγεται στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο του Παρισιού, με την ελπίδα να μάθει πώς να προσεύχεται και πώς να καταπολεμήσει τα πάθη του! Στο Άγιον Όρος Ο νεαρός αλλά έμπειρος στις αναζητήσεις του σπουδαστής φτάνει το 1925 στην Αθήνα και με καράβι από τον Πειραιά εγκαταβιώνει στο Ρωσικό Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, στα Δυτικά παράλια του Άθωνα. Στην ψυχή του αισθανόταν ένα αίσθημα απελπισίας για τον κόσμο που απομακρύνθηκε απ’ τον Θεό, αλλά και ένα αίσθημα αναστάσεως. Έτσι η προσευχή του έγινε ένδυμα και αναπνοή. Μετά από τέσσερα χρόνια γνωρίζει το σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής του στη Γη, τον Άγιο Ρώσο γέροντα Σιλουανό, τον Αθωνίτη. Ο γέροντας γίνεται πνευματικός του οδηγός. Ο ίδιος όμως δεν τολμούσε να ονειρευτεί ένα τέτοιο θαύμα! Επί οκτώ χρόνια περίπου κάθισε κοντά στον γέροντα (μέχρι τον θάνατό του, 24-9-1938). Ο Σωφρόνιος έγινε επιστήθιος αλλά και πιστός μαθητής του για πάντα. Ορφανός από τον πνευματικό του, και με ευλογία του ηγουμένου της Μονής και του Συμβουλίου της, αναχωρεί για την «έρημο» του Αγίου Όρους, τα γνωστά Καρούλια. Εκεί από φήμες έμαθε για τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προσευχή του τότε ενισχύθηκε χάριν όλης της ανθρωπότητας. Προσευχόταν για τους σκοτωμένους, για τους φονιάδες, για να μην νικήσει το κακό. Η απομόνωσή του πήρε τέλος όταν «υποχρεώθηκε» κατά κάποιο τρόπο να γίνει εξομολόγος και πνευματικός πατέρας των αδελφών της Ι. Μονής του Αγίου Παύλου, Οσίου Γρηγορίου, Οσίου Σίμωνος Πέτρας, Οσίου Ξενοφώντος, αλλά και άλλων κελιών και σκητών, στα Νοτιοδυτικά παράλια του Άθωνα. Είχε βέβαια από καιρό αρχίσει να δέχεται αναχωρητές και ερημίτες όπως και να κάνει σ’ αυτούς επισκέψεις. Ήταν μια δύσκολη και άκρως επικίνδυνη αποστολή. Μετά από τέσσερα χρόνια στους βράχους υπάκουσε στην Μονή του Αγ. Παύλου να ζήσει σ’ ένα σπήλαιο κοντά στο μοναστήρι. Το σπήλαιο ήταν στην απομόνωση, αλλά είχε και παρεκκλήσιο για τους σπηλαιώτες, λαξευμένο σε βράχο. Το χειμώνα το νερό έφτανε μέχρι το κρεβάτι και ούτε φωτιά μπορούσε να ανάψει! Η επισφαλής υγεία του τον ανάγκασε να το εγκαταλείψει τον τρίτο χειμώνα. Επιστροφή στη Γαλλία Μετά από αυτό κατάφυγε στην Γαλλία όπου θα έκανε μια χειρουργική επέμβαση και θα αποτελείωνε το βιβλίο που έγραφε για τον γέροντά του Σιλουανό. Υπολόγιζε να μείνει ένα χρόνο, αλλά άλλες ήταν οι βουλές του Κυρίου! Το 1948 (52 ετών) εκδίδει τα χειρόγραφα του Αγ. Σιλουανού με ανάλυση της διδασκαλίας του και με την βιογραφία του. Αυτή την έκδοση την φιλοτέχνησε μόνος του. Το 1952 ακολουθεί μια έντυπη έκδοση. Ύστερα ακολουθούν οι μεταφράσεις στην Αγγλική, Γερμανική, Ελληνική, Γαλλική, Σερβική και συνέχεια σε άλλες γλώσσες. Πρόκειται για το πασίγνωστο βιβλίο «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», που σήμερα κυκλοφορεί από το μοναστήρι του Έσσεξ. Η αντίδραση των ασκητών του Αγίου Όρους ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα για τον συγγραφέα. Βεβαίωσαν ότι το βιβλίο ήταν μια αληθινή ακτινοβολία των αρχαίων παραδόσεων του Ανατολικού Μοναχισμού. Αναγνώρισαν τον Σιλουανό σαν πνευματικό κληρονόμο των μεγάλων πατέρων της Αιγύπτου και Παλαιστίνης! Στη Μόσχα Αυτό τον καιρό επισκέπτεται την Μόσχα για να προσκυνήσει τους τάφους των γονέων του. Πήγε στην παιδική του γειτονιά , όπου βρήκε το σπίτι του Δημόσια Υπηρεσία. Αργότερα έμαθε ότι όλα τα’ αδέλφια του ήταν στη ζωή (εκτός από τον μεγαλύτερό του αδελφό Βόρι που πέθανε 14 ετών πριν φύγει απ’ τη Μόσχα). Επέστρεφε στην πατρίδα του σαν καλλιτέχνης και σαν Ιερέας. Οι συγγενείς του έμαθαν που λειτούργησε μια Κυριακή και βρέθηκαν. Έκτοτε η πιο μικρή του αδελφή, η Μαρία, τον επισκέπτονταν στο Έσσεξ της Αγγλίας. Από το 1967 άρχισε να επισκέπτεται τη Μόσχα κάθε χρόνο, έως το 1981. Ο γέροντας έδινε πνευματική συμπαράσταση σ’ όλους συγγενείς του, και όχι μόνο. Στο Έσσεξ της Αγγλίας Την εποχή εκείνη (1959 και σε ηλικία 63 ετών) με θαυμαστές συνθήκες εγκαταβιώνει στο Έσσεξ της Αγγλίας, ιδρύει μια αδελφότητα και αρχικά δεχόταν όποιον ζητούσε την πνευματική του βοήθεια. Αργότερα κτίζει το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Η ηλικία του και η φθίνουσα υγεία του τον ανάγκασαν να αναθέτει πολλή απ’ την δραστηριότητά του στους μοναχούς του. Αυτός αφιερώνεται στη λειτουργία και είναι γεμάτος μέχρι τα χείλη με τη γνώση του Θεού. Είναι καθαρός, σπλαχνικός και αυστηρός στις κρίσεις του, πράγμα που οδηγεί τον άλλο σε νέες ενδοσκοπήσεις. Όταν ήθελε να αποφασίσει περί ενός προβλήματος διερωτιόταν: «Τι θα μου έλεγε η Μετάνοιά μου και οι πατέρες του Αγίου Όρους;». Ευτυχώς που ο Θεός καταξίωσε τον π. Σωφρόνιο να αποκαλύψει τον πλούτο της Ορθοδόξου παραδόσεως στη Δύση. Ευτύχισε μάλιστα να γνωρίσει την επίσημη αναγνώριση της αγιότητας του πνευματικού του πατέρα Σιλουανού το 1987, αλλά και τον εγκαινιασμό του πρώτου ναού προς τιμήν του οσίου Σιλουανού. Στις 11 Ιουλίου του 1993, πλήρης ημερών (97 ετών) και αφού όργωσε πνευματικά όλη την Ευρώπη και πάλεψε στα νιάτα του με τις αξίες της Άπω Ανατολής, κοιμήθηκε «προς Κύριον».

Γέροντας Σίμων Αρβανίτης

Ο Γέροντας Σίμων Αρβανίτης καταγόταν από την Τριάδα Εύβοιας. Από εκεί ο πατέρας του Αθανάσιος Αρβανίτης μετακινήθηκε και εγκαταστάθηκε στο χωριό Κουκουβάουνες Αττικής, την σημερινή Μεταμόρφωση και παντρεύτηκε την μητέρα του Κυριακή. Απέκτησαν τέσσερα αγόρια, τον Ιωάννη, τον Παναγιώτη -τoν αργότερα Γέροντα Σίμωνα- τον Δημήτριο και τον Κωνσταντίνο. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 1901 και μεγαλώνοντας βοηθούσε τον πατέρα του κάνοντας διάφορες δουλειές. Όταν έγινε δεκατριών ετών ήταν πλανόδιος μανάβης σηκώνοντας τσουβάλια 80-85 κιλών αδιαμαρτύρητα. Κατά καιρούς εργαζόταν σε περιβόλια, αμπέλια και κτήματα δουλεύοντας σκληρά χωρίς να δυσκολεύεται καθόλου, καθώς η μυϊκή του δύναμη ήταν πολύ μεγάλη. Μόλις σταματούσε να ξεκουραστεί άνοιγε «τό βιβλίο του Χριστού», όπως έλεγε το Ευαγγέλιο, και μελετούσε. Η αγάπη του για τον Θεό ήταν φωλιασμένη στην καρδιά του από πολύ μικρός. Ο αδερφός του διηγείται ότι τον Παναγιώτη τον έχαναν το Σάββατο από το σπίτι. Μόλις τελείωνε την δουλειά έφευγε και πήγαινε στα εξωκκλήσια, όπου προσευχόταν και μελετούσε. Γύριζε στο σπίτι την Κυριακή το βράδυ, οπότε και έτρωγε. Έμενε όλο το εικοσιτετράωρο νηστικός. Όταν δεν πήγαινε σε εξωκλήσι ξυπνούσε όλη την οικογένεια με την πρώτη καμπάνα για τον εκκλησιασμό. Φοβέριζε μάλιστα ότι, όποιον δεν ξυπνούσε αμέσως, θα τον κατάβρεχε με μια κανάτα πού είχε δίπλα του γεμάτη με νερό. Μοναχική κλήση Ο Παναγιώτης επισκέφθηκε πολλές φορές το Άγιον Όρος. Μια από αυτές, στα Καυσοκαλύβια, συνάντησε τον μητροπολίτη Νεκτάριο Κεφαλά, τον μετέπειτα άγιο Νεκτάριο, και όταν πήγε να πάρει την ευχή του ο άγιος τον κράτησε από το χέρι και του είπε ότι θα γίνει πνευματικός και θα σώσει πολλές ψυχές. Ο Παναγιώτης αποφάσισε μαζί με δύο καρδιακούς του φίλους να φύγουν κρυφά από τις οικογένειές τους και να ασκητέψουν. Έτσι το 1925 έφυγαν για την Εύβοια, όπου κλείστηκαν σε μια σπηλιά χωρίς κανένα εφόδιο, ρούχα ή τροφή. Οι φίλοι του δεν άντεξαν παρά δύο μέρες και πήραν την απόφαση να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ο Παναγιώτης όμως που άκουσε τα σχέδιά τους έφυγε πριν ξυπνήσουν εκείνοι και πήγε στην Μονή Αγίου Χαραλάμπους στην Λεύκα Αυλωναρίου. Ασκήτευε στην σπηλιά του αγίου Γρηγορίου, όπου πηγάζει αγίασμα και προσευχόταν νύχτα-μέρα. Όταν ο μητροπολίτης πληροφορήθηκε γι’ αυτόν από ανθρώπους που πήγαιναν στην σπηλιά για αγίασμα και έμαθε για την αυστηρή του άσκηση, τον αναζήτησε και τον έκανε αμέσως μοναχό στο μοναστήρι του αγίου Χαραλάμπους με το όνομα Σίμων. Ο π. Σίμων όμως και πάλι κλείστηκε σε μια σπηλιά και δεν έτρωγε τίποτα. Τον εύρισκαν πολλές φορές οι βοσκοί εξαντλημένο από την πείνα, πεσμένο στο έδαφος και τον πήγαιναν στο μοναστήρι, αλλά εκείνος πάλι έφευγε. Ο ίδιος αργότερα έλεγε: «Στην σπηλιά του αγίου Γρηγορίου έπινα ένα ποτήρι του κρασιού αγίασμα μετά την δύση του ηλίου επί τριάντα μέρες. Είχε φύγει όλο το σώμα μου. Ζύγιζα γύρω στα τριάντα κιλά». Τελικά επενέβη ο Μητροπολίτης που τον υποχρέωσε να μείνει στο μοναστήρι. Διακόνημά του ήταν να καλλιεργεί τους κήπους και με την μεγάλη του σωματική δύναμη εντυπωσίαζε τους πάντες. Όταν εργαζόταν στους κήπους είχε βοηθό του ένα παιδί, το οποίο αρρώστησε βαριά. Όταν το είπαν στον π. Σίμωνα παράτησε το τσαπί και έφυγε για να προσευχηθεί στο βουνό. Δεν προχώρησε όμως πολύ και οι πατέρες του φώναξαν να γυρίσει πίσω, γιατί το παιδί είχε γίνει καλά. Ήταν ένα πρώτο δείγμα της αποτελεσματικότητας της προσευχής του Γέροντα. Ο μητροπολίτης βλέποντας τις αρετές του τον χειροτόνησε ιερέα παρά τις αντιρρήσεις του το 1936 και τον έστελνε σε διάφορες εκκλησίες για την Θεία Λειτουργία. Ο κ. Δ. Κουλουρίδης διηγείται ότι στο χωριό του το Κληματάρι Ευβοίας έστελναν συχνά τον π. Σίμωνα για την Θ. Λειτουργία. Τον χειμώνα όμως, το χιόνι ήταν τόσο πυκνό που τον απέκλειε καταμεσής του δρόμου. Όσο και αν ξεπάγιαζε και αν δυσκολευόταν να συνέλθει από το κρύο δεν άφηνε τα χωριά χωρίς Θεία Λειτουργία και πήγαινε πάλι την άλλη Κυριακή παρά τους πάγους και τα χιόνια. Το 1942 εστάλη στην Μονή Μεταμορφώσεως ως πνευματικός. Εκεί κοντά βρίσκεται το εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Το 1943 συνέβη ένα συγκλονιστικό θαύμα την παραμονή των Ταξιαρχών. Είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου για την εορτή σε μια εποχή που όλους τους θέριζε η πείνα λόγω της Κατοχής. Ο Γέροντας, όταν είδε τόσο κόσμο μαζεμένο για την αγρυπνία, είπε να ετοιμάσουν φαγητό. Υπήρχε μόνο ένα τσουβάλι κρεμμύδια και έδωσε εντολή να τα καθαρίσουν όλα, ενώ εκείνος άρχισε να προσεύχεται. Ξαφνικά ένας μεγάλος λαγός σαν αρνί κατέβηκε από το βουνό και μπήκε μέσα στο μαγειρείο μόνος του. Έτσι, θαυματουργικά εξασφαλίστηκε τροφή για όλο τον κόσμο και περίσσεψε και για το μοναστήρι. Το 1946 ο Γέροντας αποφάσισε να φύγει από την Κύμη για την Αθήνα λόγω μεγάλων προβλημάτων με τα μάτια του. Μόλις ανέλαβε καθήκοντα στην ενορία της αγίας Βαρβάρας, αποφάσισε να χτίσει μεγαλύτερο ναό, γιατί ο παλιός δεν χωρούσε όλο τον κόσμο. Συνάντησε πολλές δυσκολίες και μεγάλο πόλεμο λόγω της έλλειψης χρημάτων και συκοφάντησης του έργου. Η ίδια η αγία παρουσιάστηκε στον Γέροντα και του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει. Πράγματι, όταν τα χρήματα τελείωναν βρίσκονταν εντελώς ξαφνικά πρόσωπα που πρόσφεραν το συγκεκριμένο ποσό που χρειαζόταν για την συνέχιση των εργασιών. Όταν τελείωσε το έργο υπέβαλε την παραίτησή του από εφημέριος, γιατί το πρόβλημα με τα μάτια του μεγάλωνε και επιθυμούσε να ιδρύσει δικό του μοναστήρι. Με μεγάλη θλίψη οι ενορίτες του τον αποχαιρέτησαν, γιατί τον είχαν αγαπήσει και τους είχε σταθεί σαν πατέρας όλα αυτά τα χρόνια. Κτήτορας της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης Ύστερα από επίμονη αναζήτηση χώρου για ίδρυση μοναστηριού ο Γέροντας κατέληξε στο εξωκλήσι του αγίου Παντελεήμονα στην Πεντέλη, που ανήκε στην Μονή Πετράκη. Αφού εξασφάλισε την συγκατάθεση του ηγουμένου της Μονής Πετράκη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, άρχισε το κτίσιμο ενός κελιού, ενός αχυρώνα και ενός φούρνου δίπλα στο υπάρχον εκκλησάκι. Όμως ο διάβολος πολέμησε την ίδρυση του μοναστηριού. Φανερώθηκε στον Γέροντα και του είπε ότι θα τον πολεμήσει μέχρι τέλους και δεν θα τον αφήσει να στεριώσει το μοναστήρι. Πράγματι οι βοσκοί της περιοχής απείλησαν τον Γέροντα με τις γκλίτσες τους λέγοντας ότι ο τόπος ήταν δικός τους. Η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο όπου ο Γέροντας δικαιώθηκε. Τα πνευματικά παιδιά του Γέροντα βοηθούσαν στο σκάψιμο κατά την θεμελίωση της Μονής. Τα υλικά τα κουβαλούσαν με το γαϊδουράκι από μακριά, αφού δρόμος δεν υπήρχε. Και σαν να μην έφτανε αυτό όταν έσκαβαν φυσούσε πάντα τόσο δυνατά που έφερνε την σκόνη στα μάτια τους. Παρά τις αντιξοότητες το κελί, ο φούρνος και ο αχυρώνας τελείωσαν και κτίστηκαν και κελιά για τους μοναχούς που θα έρθουν, όπως είπε ο Γέροντας, καθώς και ξενώνας. Όταν άρχισε να πηγαίνει πολύς κόσμος άνοιξαν χωράφια γύρω από το μοναστήρι και καλλιεργούσαν διάφορα κηπουρικά για την αδελφότητα, αλλά και τους προσκυνητές. Ο Γέροντας ήταν πολύ φιλόξενος και επέμενε να παίρνουν όλοι κάτι για ευλογία. Και η ευλογία που είχε το μοναστήρι ήταν θαυμαστή. Τα τρόφιμα δεν έλλειψαν ποτέ. Η μεγάλη διάθεση φιλοξενίας του Γέροντα έγινε αιτία να πλησιάσει πολύς κόσμος το μοναστήρι και να σωθούν πολλές ψυχές. Ο Γέροντας ήθελε να τον πλησιάζουν όλοι, να βοηθάει όλους στις δυσκολίες τους και να τους οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας. Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης από την Εύβοια εκτιμούσε πολύ τον π. Σίμωνα και επισκέφθηκε το μοναστήρι για να πάρει την ευχή του. Ο Γέροντας κοιμήθηκε στις 4 Μαρτίου 1988.

Το Σύμβολο της Πίστεως

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι\' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόνται εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών. Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Παναγία Τριχερούσα: το Ιστορικό της Θαυματουργής Εικόνας

Από πού προέρχεται η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας Η εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας, μία από τις θαυματουργές εικόνες του Αγίου Όρους, αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού. Ο ίδιος τη διατηρούσε με μεγάλο σεβασμό στο παρεκκλήσι του σπιτιού του. Ποιος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός υπηρέτησε ως κύριος σύμβουλος του χαλίφη Ουάλιδ κατά την περίοδο 705-715 μ.Χ. , για όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούσαν τους χριστιανούς της Συρίας. Κατά τη διάρκεια της Εικονομαχίας, Αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος. Στην περίοδο αυτή, η λατρεία των ιερών εικόνων απαγορευόταν. Ωστόσο, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ένθερμος υποστηρικτής των εικόνων. Μέσα από τα συγγραφικά του έργα, προσπάθησε να καταπολεμήσει τους πυλώνες της Εικονομαχίας. Το θαύμα με τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό Ο Λέων ο Γ΄ επιθυμώντας να παραμερίσει τον Άγιο Ιωάννη, τον συκοφάντησε στον χαλίφη Ουάλιδ, ισχυριζόμενος ότι επιδιώκει να κατακτήσει κρυφά τη Δαμασκό. Ο χαλίφης, πεπεισμένος από αυτή τη συκοφαντία, διέταξε τη σύλληψη του Άγιο Ιωάννη του Δαμασκηνού και τον ακρωτηριασμό το δεξιού του χεριού στην πλατεία της Δαμασκού. Ο Άγιος Ιωάννης έλαβε το κομμένο του χέρι και όλο το βράδυ ικέτευε τη Θεοτόκο να τον θεραπεύσει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τον αγώνα του υπέρ της Ορθοδοξίας. Καταπονημένος όπως ήταν, αποκοιμήθηκε και είδε στον ύπνο του την Υπεραγία Θεοτόκο. Η Παρθένος Μαρία τον διαβεβαίωσε πως το χέρι του θα θεραπευτεί και πραγματικά έτσι έγινε! Γιατί η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε ‘Τριχερούσα’ Όταν ξύπνησε ο Άγιος Ιωάννης είδε το χέρι του θεραπευμένο. Συγκλονισμένος από αυτό το θαύμα, τοποθέτησε αργυρό ομοίωμα του χεριού του κάτω από το αριστερό μέρος της εικόνας της Παναγίας. Το ομοίωμα με τον τρόπο που τοποθετήθηκε στην ιερή εικόνα, φαινόταν σαν να είναι το τρίτο χέρι της Θεοτόκου. Για αυτό το λόγο, η ιερή εικόνα έλαβε το όνομα ‘Τριχερούσα’. Βρείτε εδώ: Εικόνες με την Παναγία Τριχερούσα. Μετά από αυτό το θαυματουργικό περιστατικό, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αποφάσισε να εγκαταλείψει τις θέσεις που κατείχε. Έγινε μοναχός στη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη, μεταφέροντας μαζί του και την ιερή εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας. Η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας μέχρι το 1217 μ.Χ. βρισκόταν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα. Εκείνη την περίοδο πέρασε από την Ιερά Μονή ο Άγιος Σάββας ο Χιλανδαρινός που ήταν υιός του Βασιλέως της Σερβίας Στεφάνου Νεμάνια ή Συμεών όπως μετονομάστηκε αργότερα. Η Παναγία Τριχερούσα στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου Λέγεται ότι δωρήθηκαν στον Άγιο Σάββα η εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας, η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας καθώς και η πατερίτσα του ιδρυτού της Ιεράς Μονής. Ο Άγιος Σάββας μετέφερε την εικόνα στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους, όπου παρέμεινε μέχρι το 1347 μ.Χ.. Η μεταφορά της ιερής εικόνας στη Σερβία Κατά την ίδια περίοδο, την Ιερά Μονή επισκέφτηκε ο Κράλης Δρούσαν από τη Σερβία. Κατά την αναχώρησή του, πήρε μαζί του και την άγια εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας ως ευλογία. Έτσι, η άγια εικόνα μεταφέρθηκε και φιλοξενήθηκε στην Ιερά Μονή Στουντένιτσας της Σερβίας. Η μεταφορά της εικόνας στο Άγιον Όρος με θαυμαστό τρόπο Στις αρχές του 15ου αιώνα, οι Σέρβοι πληροφορήθηκαν ότι απειλούνταν με υποδούλωση από τους Τούρκους. Αμέσως πήραν την εικόνα της Παναγία Τριχερούσας από το σερβικό Μοναστήρι και την έδεσαν στη ράχη ενός γαϊδάρου. Άφησαν το ζώο ελεύθερο, με την εικόνα πάνω για να πάει όπου η Θεοτόκος επιθυμούσε. Το ήσυχο ζώο διέσχισε όλη τη Σερβία και έπειτα την περιοχή της Μακεδονίας, φτάνοντας στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου. Οι μοναχοί μόλις αντίκρισαν το ζώο με την εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας πάνω του, την υποδέχτηκαν με τιμές και λιτανείες. Διαβάστε εδώ: Ιερά Μονή Χιλανδαρίου: το Σέρβικο Μοναστήρι του Αγίου Όρους με την Παναγία Τριχερούσα και Γαλακτοτροφούσα Πού βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας σήμερα Η ιερή παράδοση αναφέρει πως το ήσυχο ζώο απεβίωσε μόλις η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας τοποθετήθηκε στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, το Σέρβικο μοναστήρι του Αγίου Όρους. Έκτοτε, η εικόνα της Παναγίας παραμένει στη μονή και θεωρείται Πολιούχος και Ηγουμένη της Μονής, καθώς και Προστάτιδα της Σερβίας. Τι απεικονίζει η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας Σήμερα, η εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση και αποτελεί μία από τις παλαιότερες βυζαντινές απεικονίσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Θεοτόκος απεικονίζεται στον εικονογραφικό τύπο της Οδηγήτριας, με παραστατικό πρόσωπο και γλυκύτατο βλέμμα να κρατά τον Ιησού Χριστό. Η ιερή εικόνα προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό σε όσους την βλέπουν και την προσκυνούν. Μάλιστα, για λόγους μεγαλοπρέπειας και προστασίας έχει επικαλυφθεί με χρυσό κάλυμμα (πουκάμισο), πάνω στο οποίο βρίσκονται πέντε χιλιάδες πολύτιμοι λίθοι.

Εικόνα με την Παναγία και τον Άγιο Νεκτάριο

Προσευχή του Αγίου Νεκταρίου προς την Παναγία

Ο Άγιος Νεκτάριος, ο θαυματουργός άγιος της Αίγινας, εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου. Ο Άγιος Νεκτάριος προστατεύει όσους βρίσκονται σε ανάγκη, καθώς θεωρείται ο προστάτης των φτωχών, των αδυνάτων και όσων αναζητούν εργασία. Η Προσευχή του Αγίου Νεκταρίου Συ μου σκέπη εί και ρύστις, Συ μου εί παραμυθία Συ αντίληψις μου πέλεις, Σύ ελπίς και προστασία. Συ ενίσχυσον με, Κόρη, εν τη πάλη, εν σταδίω. Συ μου ει, Παρθενομήτορ, καύχημα μου εν τω βίω. Συ με δείξον νικηφόρον, Συ με δείξον στεφανίτην… Ω θεία Αγάπη, ελθέ ικετεύω εξ όλης ψυχής μου και μέσης καρδίας… Και έρωτα θείον, ω θεία Αγάπη, Θερμώς ικετεύω τω δούλω Σου δός μοι. Εδώ μπορείτε να βρείτε όλες τις εικόνες με τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε πληροφορίες για το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα και το σπίτι όπου ζούσε (φωτογραφικό υλικό).

Παναγία Αντιφωνήτρια Θαυματουργή Εικόνα- Ι. Μ. Κωνσταμονίτου

Πού βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας Αντιφωνήτριας Στην Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου στο Άγιον Όρος βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας Αντιφωνήτριας. Παραμένει άγνωστο πότε και με ποιον τρόπο ακριβώς βρέθηκε η ιερή εικόνα. Ωστόσο, ευρέως γνωστό έγινε το θαύμα της ιερής εικόνας της Παναγίας, το οποίο συνέβη το 1020 μ.Χ., κατά τα χρόνια της βασιλείας του Μέγα Κωνσταντίνου. Το μεγάλο θαύμα της εικόνας της Παναγίας Αντιφωνήτριας Την πρώτη ημέρα του Αυγούστου (1020 μ.Χ.), ο εκκλησιάρχης και δοχειάρης (αποθηκάριος) της Μονής ονόματι Αγάθων, αισθανόταν μεγάλη θλίψη, επειδή η Μονή στερούνταν λάδι και άλλα βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Την παραμονή της ανακομιδής του ιερού λειψάνου του Αγίου Στεφάνου, πολιούχου της Μονής, ο Αγάθων, όντας πολύ λυπημένος, προσευχήθηκε μπροστά στην ιερή εικόνα της Παναγίας Αντιφωνήτριας. Όλο το βράδυ προσευχόταν και παρακαλούσε την Υπεραγία Θεοτόκο να τους βοηθήσει. Διαβάστε εδώ: Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου: η ιστορία της Μονής με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αντιφωνήτριας Γιατί η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε ‘Αντιφωνήτρια’ Κάποια στιγμή ο Αγάθων αποκοιμήθηκε, νηστικός και κουρασμένος όπως ήταν και τότε βρέθηκε σε κατάσταση έκστασης. Μέσα από αυτή την κατάσταση, άκουσε την εικόνα της Παναγίας να τον «αντιφωνεί», δηλαδή να τον διαβεβαιώνει να μην λυπάται καθώς αυτή φροντίζει για κάθε πράγμα στο Άγιον Όρος. Για αυτό το λόγο, η εικόνα ονομάστηκε Αντιφωνήτρια. Πράγματι, την ίδια στιγμή το πιθάρι γέμισε με λάδι, καθώς και όλα τα υπόλοιπα δοχεία με τα απαραίτητα αγαθά! Μόλις ξύπνησε ο Αγάθων και πληροφορήθηκε τα χαρμόσυνα νέα, κατευθύνθηκε χαρούμενος προς το ναό. Όταν αντίκρισε με τα ίδια του τα μάτια ότι το πιθάρι ήταν όντως γεμάτο με λάδι, ξαφνιάστηκε και ανήγγειλε μεγαλόφωνα σε όλους τους μοναχούς το θαύμα που μόλις είχε πραγματοποιηθεί. Βιβλίο: Οι Θαυματουργές Εικόνες στο Περιβόλι της Παναγίας

Η Ιστορία του Αγίου Όρους

Άγιον Όρος: Πότε Ιδρύθηκε - Σύντομη Ιστορία Τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά του Αγίου Όρους Το Άγιον Όρος βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία, στο τρίτο και ανατολικότερο πόδι του νομού Χαλκιδικής. Η χερσόνησος του Άθωνα έχει συνολική έκταση περί τα 330 τ. χλμ. και μπαίνει στη θάλασσα του Αιγαίου για 50 τουλάχιστον χιλιόμετρα. Παράλληλα, το πλάτος της χερσονήσου κυμαίνεται από 7 έως και 12 χιλιόμετρα, ενώ η κορυφή του Άθωνα φτάνει τα 2.033 μ. και φέρει ένα χαρακτηριστικό κωνοειδές σχήμα. Οι πλαγιές της χερσονήσου είναι απόκρημνες με πυκνό δάσος που μας χαρίζουν τα πλούσια δώρα της φύσης. Πώς πήρε το όνομά του το «Άγιον Όρος» Το Όρος Άθως είναι ήδη γνωστό από την ελληνική μυθολογία. Λέγεται ότι στην περιοχή που βρίσκεται η χερσόνησος του Άθωνα, έλαβε χώρα μία μεγάλη τιτανομαχία ανάμεσα στους Γίγαντες και στους θεούς του Ολύμπου. Στην μάχη αυτή, αρχηγός των γιγάντων ήταν ο Άθως, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Άθως άρπαξε έναν τεράστιο βράχο και τον εκσφενδόνισε με μεγάλη δύναμη κατά των ολύμπιων θεών. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε η άκρη της Χαλκιδικής και η ομώνυμη χερσόνησος. Ιστορικές καταγραφές για την χερσόνησο του Άθωνα συναντάμε από τον Θουκυδίδη, τον Ηρόδοτο, αλλά και τον Στράβωνα, ο οποίος ήταν Έλληνας γεωγράφος. Με βάση τις πληροφορίες αυτές, μαθαίνουμε ότι στην χερσόνησο κατοικούσαν μικρές κοινότητες, ήδη από τα προελληνικά χρόνια, έχοντας σχηματίσει μικρές πόλεις. Βρείτε εδώ: Πεζοπορικός Χάρτης Αγίου Όρους - Λεπτομερής Η μετονομασία της χερσονήσου σε «Άγιον Όρος» εντοπίζεται πίσω στον 11ο αιώνα Η πρώτη αναφορά συναντάται στο αγιολογικό έργο του βυζαντινού λόγιου και αρχιεπισκόπου Αχρίδας και Βουλγαρίας (κατόπιν Θεοφύλακτου), το οποίο φέρει τον τίτλο «Μαρτύριο των Δεκαπέντε Μαρτύρων της Τιβεριούπολης». Από τον 12ο αιώνα συναντάμε πλέον την ονομασία της χερσονήσου αποκλειστικά ως «Άγιον Όρος». Μάλιστα, ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός επέβαλε με νόμο και χρυσόβουλο ότι «Εφεξής το όνομα του Άθω καλείσθαι Άγιον Όρος παρά πάντων». Όλα τα επίσημα δημόσια έγγραφα που ακολούθησαν, αναφέρουν την χερσόνησο του Άθωνα ως «Αγιώνυμο Όρος του Άθωνα». Σήμερα το Άγιον Όρος… Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco Εδώ και έναν αιώνα περίπου, από το 1926, το Άγιον Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους. Η Χερσόνησος του Άθωνα αποτελείται από 20 Μοναστήρια, 12 Σκήτες και 700 Ιερά Καλύβια, όπου διάγουν ασκητικό βίο περίπου 1000 μοναχοί. Η αξία και η μοναδικότητα του Αγίου Όρους αναγνωρίστηκε παγκοσμίως και από το 1988 συγκαταλέγεται ανάμεσα στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Παράλληλα, το μοναδικό φυσικό τοπίο του Άθωνα προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο NATURA 2000. Στον επίσημο ιστότοπο της UNESCO αναφέρεται ότι το Άγιον Όρος αποτελεί «τεράστιο πλούτο ιστορικής, καλλιτεχνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που διαφυλάσσεται από μια μοναστική κοινότητα για 12 αιώνες και που αποτελεί ένα ζωντανό αρχείο δραστηριοτήτων. Παράλληλα, ο τόπος αυτός διατηρεί πλούσια χλωρίδα και πανίδα, χάρη στην προσεκτική διαχείριση των δασών και την εφαρμογή παραδοσιακών γεωργικών πρακτικών. Λόγω του πλούτου της πανίδας της περιοχής, η χερσόνησος του Άθω είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου NATURA 2000». Βρείτε το βιβλίο: Άθως - Ομορφιά και Χάρη Σήμερα, πιστοί από όλον τον κόσμο μπορούν να επισκεφθούν το Άγιον Όρος με την έκδοση μιας ειδικής άδειας, το λεγόμενο «Διαμονητήριο», το οποίο εκδίδεται από τα γραφεία προσκυνητών της Ιεράς Επιστασίας στη Θεσσαλονίκη και στην Ουρανούπολη της Χαλκιδικής. Η μεταφορά στο Άγιον Όρος γίνεται μόνο με πλοιάριο. Εμείς στα monastiriaka.gr έχουμε θέσει ως σκοπό να φέρουμε πιο κοντά σε όλους τους πιστούς τα φυσικά προϊόντα που φτιάχνουν οι Πατέρες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους! Βρείτε εδώ: Αυθεντικά αγιορείτικα προϊόντα

Άγιος Νικόλαος Πλανάς

Κορυφαία έκφραση της αληθινής κατά Χριστόν ζωής του κάθε συνειδητού πιστού και πιο πολύ του πραγματικού και τελείου Ιερέως, αποτελεί η ζωή και το έργο του αγίου Νικολάου του Πλανά, αγίου των ημερών μας. Η ωραία, η εύανδρος και αγιοτόκος Νάξος, είχε την θεία εύνοια και ευλογία να είναι η γενέτειρά του. Γεννήθηκε το έτος 1851. Οι γονείς του, Καπετάν Γιάννης και Αυγουστίνα ήταν άνθρωποι ευσεβείς, καλοκάγαθοι και εύποροι. Είχαν και ένα εμπορικό καΐκι, που πήγαινε από τη Νάξο στην Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, ακόμα και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μέσα σε κάποιο από τα κτήματα τους είχαν και ένα μικρό παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς από βρεφικής ηλικίας ήταν αγιασμένος. Τις περισσότερες φορές ως παιδί ήταν στον Ιερό αυτό Ναό και περνούσε πολλές ώρες εκεί, ψάλλοντας όσα ήξερε και φορώντας πολλές φορές, αντί ιερατικού φελωνίου, κάποια σεντόνι, μιμούμενος τους Ιερείς. Μια μέρα έψαλλε τόσο κατανυκτικά, ώστε προκάλεσε τον θαυμασμό των περαστικών. Η όλη του ζωή από τα παιδικά του χρόνια ακόμα, προέλεγε τη μέλλουσα ζωή και πολιτεία του. Τις θείες θαυματουργικές δυνάμεις έλαβε με την χάρη του Θεού από τα παιδικά του χρόνια. Έτσι, γνώριζε τον καταποντισμό του καϊκιού τους έξω από την Πόλη, και το είπε στους γονείς του. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε από τον παππού του - πατέρα της μητέρας του - ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό, κοντά στον οποίο έμαθε να διαβάζει το Ιερό Ψαλτήριο. Μαζί του επίσης πήγαινε στις θείες Λειτουργίες και τον διακονούσε στο Ιερό Βήμα, ενώ παράλληλα δεχόταν τα νάματα της Θείας Λατρείας. Όταν ο Άγιος Νικόλαος ήταν δεκατεσσάρων ετών, ο πατέρας του άφησε τον κόσμο αυτό. Έτσι, η μητέρα του μαζί με την αδελφή του πήγαν στην Αθήνα και πήγε και ο ίδιος μαζί τους. Έμεναν στην περιοχή που είναι μεταξύ του Ι. Ναού του Αγίου Ιωάννη της Πλάκας και του Ναού του Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού, όπου υπήρχαν πολλοί Ναξιώτες. Μοίρασαν με την αδελφή του την πολύ αξιόλογη πατρική τους περιουσία. Αλλά το μερίδιο του το έκανε ενέχυρο για κάποιο φτωχό, που δεν του το επέστρεψε ποτέ. Έτσι παρέμεινε για όλη του την ζωή φτωχός. Σε ηλικία δέκα επτά ετών συνήψε τίμιο γάμο κατόπιν πιέσεων της μητέρας του, με την Ελένη Προβελεγγίου από τα Κύθηρα. Από τον γάμο αυτό απέκτησε ένα γιό, τον Ιωάννη. Ύστερα από κάποιο διάστημα, πέθανε η σύζυγός του. Στις 28 Ιουλίου του έτους 1879 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Πλάκας. Στις 2 Μαρτίου του 1885 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού. Και στην Ενορία αυτή και στην Ενορία του Αγίου Ιωάννη της οδού Βουλιαγμένης υπηρέτησε. Στον Άγιο Ελισσαίο λειτουργούσε καθημερινά. Ο Άγιος Νικόλαος υπήρξε ο άνθρωπος του Θεού, ο λειτουργός του Υψίστου, ο άοκνος ιερουργός και λάτρης του Τριαδικού Θεού. Η μεγάλη του ευλάβεια, η απεριόριστη καλοσύνη του, η υπερβολική του αφιλοχρηματία, η απλότητά του, το ακτινοβόλο ιερατικό του ήθος, η άφθαστη ιεροπρέπειά του, η ταπείνωσή του, η αγάπη του για την Θεία Λατρεία και οι λοιπές του αρετές, τον καταξίωσαν στη συνείδηση του λαού. Όλοι έδειχναν σεβασμό στον άγιο Νικόλαο, επίσημοι και αφανείς. Δεν αγάπησε ποτέ του τα πλούτη. Όσα του έδιναν αμέσως τα έδινε στους φτωχούς. Είχε μισθοδοτήσει ένδεκα οικογένειες χηρών και ορφανών. Χρόνια και χρόνια τους έδινε επίδομα μέχρι που τα παιδιά τους έγιναν δεκατεσσάρων ετών. Βοηθούσε νεαρούς Διακόνους στις σπουδές τους. Ενίσχυε υλικά και πνευματικά όσους είχαν ανάγκη. Υπήρξε ο ακαταπόνητος. Για μισό και πλέον αιώνα λειτουργούσε καθημερινά. Λιτός, απέριττος σε όλες του τις εκδηλώσεις! Πλούτος του και θησαυρός του, κέντρο της ζωής του η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας! Άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή ήταν μια διακονία πίστεως και αγάπης. Απλός και πανέξυπνος, εύστοχος στις απαντήσεις του, συνδύαζε την απλότητα και την ιεροπρέπεια, την αφέλεια με την αγιότητα. Δεν είχε σπουδάσει σε Πανεπιστήμια, ούτε σε Εκκλησιαστικές Σχολές, ούτε σε Λύκεια και Γυμνάσια. Και ίσως να μη φοίτησε και σε καμμιά τάξη του τότε Ελληνικού Σχολείου. Όμως άριστα κατείχε την σοφία του Θεού. Ο Θεός δόξασε τον Άγιο Νικόλαο με το να θαυματουργεί. Είναι αμέτρητα τα θαύματά του. Θεράπευε ασθενείς, απομάκρυνε δαιμόνια, προέλεγε το μέλλοντα, έλυνε δύσκολα θέματα, συμβούλευε τα πρεπόντα. Όμως, ύστερα από μια ζωή αγία, μια ζωή που υπήρξε προσφορά στον Θεό, έπρεπε κι αυτός ως άνθρωπος να αφήσει τον κόσμο αυτό και να οδηγηθεί στην αιώνια και αληθινή ζωή. Ξημέρωσε η Κυριακή του Ασώτου, 28η Φεβρουαρίου του έτους 1932. Αυτή είναι η μέρα που λειτούργησε για τελευταία φορά στο επίγειο Ιερό Θυσιαστήριο. Μετά τη Θεία Λειτουργία έχασε τις αισθήσεις του. Οι πιστοί και οι οικείοι του τον φρόντισαν. Αλλά παρ' όλες τις φροντίδες τους, δεν μπόρεσαν να αναστρέψουν την πορεία που είχε πάρει η υγεία του. Ήταν δέκα η ώρα το βράδυ της 2ας Μαρτίου του 1932. Έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού. Ψιθύριζε προσευχές. Είπε "Τον δρόμον τετέλευκα! Δόξα σοι ο Θεός! Η Θείο Χάρη να σας ευλογεί" και άφησε τον κόσμο αυτό. Το πρωί μετέφεραν το ιερό του λείψανο στον Ναό Αγίου Ιωάννου της Οδού Βουλιαγμένης, εκεί όπου εφημέρευε. Για τρεις μέρες ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα. Οι λαϊκές εκδηλώσεις ήταν πρωτοφανείς και το πλήθος του λαού αναρίθμητο. Χιλιάδες λαού κατέφθασαν από το λεκανοπέδιο Αττικής για να αποχαιρετήσουν τον σύγχρονο Άγιο! Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα ιερά και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού. Η Αγία μας Εκκλησία ανακήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991-1992) του Πάνσεπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, με εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Νικοδήμου, και βεβαίως με την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ.κ. Αμβροσίου. Ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εορτάζει κατά την καθιερωμένη Πανήγυρη της 2ας Μαρτίου. Εάν η ημέρα της Εορτής συμπίπτει κατά την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, τότε η Μνήμη του εορτάζεται κατά την επομένη Κυριακή. Οι Ασματικές Ακολουθίες του Αγίου Νικολάου του Πλανά, οι οποίες ευρίσκονται σε λειτουργική χρήση, συντάχθηκαν από τον Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο, και από τον Αρχιμ. Νικόδημο Παυλόπουλο, Ηγούμενο της Ι. Μονής Λειμώνος Λέσβου. Επιμέλεια κειμένου: Αρχιμ. Αλέξανδρος Μοστράτος, ΙεροκήρυξΠρωτοσυγκελλεύων Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας

Παναγία Φοβερά Προστασία Θαυματουργή Εικόνα στο Άγιον Όρος

Πού βρίσκεται και τι απεικονίζει η Παναγία Φοβερά Προστασία Η εικόνα της Θεοτόκου Φοβερά Προστασία βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιον Όρος. Είναι τοποθετημένη στο αριστερό μέρος της λιτής του Καθολικού, μέσα στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας, το οποίο χτίστηκε το 1733 μ.Χ. Η ιερή εικόνα απεικονίζει την Παρθένο Μαρία να κρατά στο αριστερό της χέρι τον μικρό Ιησού Χριστό. Το κεφάλι της είναι στραμμένο προς τον Ιησού και τον άγγελο, ο οποίος κρατάει τα σύμβολα του Πάθους. Το θαύμα της «αόρατης» Μονής Το πιο γνωστό θαύμα της Παναγίας Φοβερά Προστασία είναι το θαύμα της «αόρατης» μονής. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν κάποια στιγμή πειρατές έκαναν επιδρομή στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, οι μοναχοί βρέθηκαν εκτεθειμένοι και αβοήθητοι. Τότε, κατέφυγαν στην εικόνα της Παναγίας και με μεγάλη ευλάβεια προσευχήθηκαν στη Θεοτόκο και την παρακάλεσαν να τους προστατέψει από τους πειρατές. Λέγεται πως η Θεοτόκος εισάκουσε τις προσευχές τους και κατέστησε τη Μονή αόρατη στα μάτια των επιδρομέων. Βρείτε εδώ το άρθρο: Ιερά μονή Κουτλουμουσίου: εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φοβερά Προστασία Γιατί η Παναγία ονομάστηκε Φοβερά Προστασία Το θαύμα αυτό οδήγησε τους πειρατές να εγκαταλείψουν το Περιβόλι της Παναγίας δίχως να προκαλέσουν ζημιές στο μοναστήρι. Όλοι θεώρησαν πως ήταν θεία παρέμβαση και μεσολάβηση της Θεοτόκου. Για αυτό το λόγο, η εικόνα της Παναγίας ονομάζεται Φοβερά Προστασία. Βρείτε εδώ: Εικόνες με την Παναγία Φοβερά Προστασία Το θαύμα με την πυρκαγιά στο Μετόχι της Μονής Σύμφωνα με την παράδοση, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φοβερά Προστασία βρισκόταν αρχικά σε ένα μετόχι της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου στην Κρήτη. Μια μέρα ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς το μετόχι. Ωστόσο, το μόνο αντικείμενο που διασώθηκε ήταν η εικόνα της Αειπαρθένου Μαρίας. Όπως αναφέρουν οι πατέρες και πολλοί προσκυνητές, από τη στιγμή που μεταφέρθηκε στο Κουτλουμούσι, η ιερή εικόνα της Παναγίας Φοβερά Προστασία επιτελεί πολλά θαύματα. Το θαύμα της διάσωσης της Μονής από την πυρκαγιά Ένα ακόμη θαύμα που αποδίδεται στην Παναγία Φοβερά Προστασία είναι η διάσωση της Μονής Κουτλουμουσίου από πυρκαγιά που ξέσπασε στο δάσος της. Οι μοναχοί, κρατώντας την εικόνα της Θεοτόκου, έτρεξαν μακριά για να σωθούν. Λίγο αργότερα ξέσπασε σφοδρή βροχή, η οποία έσβησε τη φωτιά, σώζοντας το μοναστήρι και τους μοναχούς. Πότε εορτάζεται η Σύναξη της Παναγίας Φοβερά Προστασία Η Σύναξη της Παναγίας Φοβερά Προστασία εορτάζεται την Τρίτη της Διακαινησίμου Εβδομάδας, δηλαδή τη δεύτερη μέρα μετά το Άγιο Πάσχα. Η περιφορά της εικόνας γίνεται από το μοναστήρι στο Πρωτάτο, ως αντάλλαγμα της επίσκεψης της Παναγίας Άξιον Εστίν, που έχει πραγματοποιηθεί την προηγούμενη μέρα στο Κουτλουμούσι. Βρείτε εδώ: Εικόνες με την Παναγία Φοβερά Προστασία

Ο Πύργος της Ουρανούπολης από τη θάλασσα.

Δρομολόγια ΚΤΕΛ για Άγιον Όρος - Θεσσαλονίκη προς Ουρανούπολη

Πολλοί προσκυνητές αναρωτιούνται πώς μπορούν να επισκεφθούν το Άγιον Όρος. Το πρώτο βήμα είναι να φθάσουν στην Ουρανούπολη, το τελευταίο χωριό της Χαλκιδικής πριν το Άγιον Όρος. Μπορείτε να φθάσετε στην Ουρανούπολη είτε με το ιδιωτικό σας αυτοκίνητο είτε με κάποιο λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Παρακάτω θα βρείτε συγκεντρωτικά τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ προς την Ουρανούπολη Χαλκιδικής. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του ΚΤΕΛ Νομού Χαλκιδικής: https://ktel-chalkidikis.gr/index.html Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε τα δρομολόγια των πλοίων από την Ουρανούπολη και την Ιερισσό προς τη Δάφνη, το λιμάνι του Αγίου Όρους. Τα ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ δεν φέρουν ευθύνη για τυχόν τροποποιήσεις στο πρόγραμμα των δρομολογίων. Οι πληροφορίες παρέχονται μόνο για την ενημέρωση του κοινού. Για την έκδοση εισιτηρίου θα πρέπει να επισκεφθείτε τις επίσημες ιστοσελίδες των ΚΤΕΛ είτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά μαζί τους.

Το τυπικό της προσευχής του Γέροντα Παϊσίου Αγιορείτου

Ο Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του προσπαθώντας να εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και έχοντας συμβουλευτεί έμπειρους Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τις δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που έκανε την άσκηση του, ρύθμιζε και το τυπικό του. Έλεγε ότι «ο μοναχός πρέπει να μπει σε ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνει αναθεώρηση των δυνάμεων του και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο και λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει η συνήθεια. Κάτι που το συνηθίζει ο οργανισμός και χωρίς να το έχει ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το ζητήσει». Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ενάτη και Εσπερινό και μετά έτρωγε κάτι. Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και μερικές ώρες κομποσχοίνι. Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και άρχιζε τον κανόνα και εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι. Όταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο και με το φώτισμα άρχιζε πάλι τα πνευματικά. Όταν ήταν απερίσπαστος από τον κόσμο, έκανε την κάθε Ώρα στην ώρα της και ενδιάμεσα έκανε το εργόχειρό του, λέγοντας την ευχή. Για ένα διάστημα ξεκουραζόταν αμέσως μετά την δύση του ηλίου, όλη τη νύχτα αγρυπνούσε και ύστερα ξεκουραζόταν λίγο το πρωί. Το μεσημέρι δεν αναπαυόταν. Δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για τυπικό του Γέροντα όταν έκανε άσκηση νεότερος στην έρημο του Σινά, διότι «ο πας δρόμος αυτού ην προσευχή αέναος και έρως προς Θεόν ανείκαστος» και πολλές ώρες εργόχειρο χωρίς να τον κουράζει. Τότε δεν έβλεπε ανθρώπους, ήταν τελείως αμέριμνος και απερίσπαστος. Όταν ήταν στον "Τίμιο Σταυρό" διάβαζε μόνο τον εξάψαλμο, τον κανόνα του Μηναίου και το απόγευμα το Θεοτοκάριο του αγίου Νικόδημου. Τα υπόλοιπα τα έκανε με κομποσχοίνι. Στην "Παναγούδα" έκανε τρία κομποσχοίνια (300άρια) στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στον Τίμιο Πρόδρομο, ένα στον Άγιο της ημέρας και ένα στον Άγιο του. Μετά τα επαναλάμβανε για τους ζώντες και πάλι τρίτη φορά για τους κεκοιμημένους και ευχόταν για ειδικές περιπτώσεις. Στα τελευταία του, παρά τον κόσμο που τον απασχολούσε όλη την ημέρα, έκανε πάνω από 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια, εκτός από τον κανόνα και την ακολουθία του. Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες. Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις που ο όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα. Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Έπινε μόνο λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τις μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην "Παναγούδα". Ο Γέροντας δεν παρέβαινε χωρίς λόγο το τυπικό του. Το τηρούσε με ζήλο. «Τέσσερις να με κρατάνε, τον κανόνα μου δεν τον αφήνω», έλεγε. Δηλαδή και όταν ήταν πολύ άρρωστος, ώστε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, πάλι τον κανόνα του δεν τον άφηνε. Θεωρούσε μεγάλη ζημία πνευματική να αφήσει χρέη και να μην εκτέλεσει τα μοναχικά του καθήκοντα. «Την ημέρα εκείνη είμαι...» (κουνούσε το κεφάλι του εννοώντας όχι καλά). Στα τελευταία χρόνια που είχαν αυξηθεί οι επισκέπτες και δεν τον άφηναν να κάνει στην ώρα του τον Εσπερινό έλεγε, «για να μην χάσω την ακολουθία κάνω τον Εσπερινό με κομποσχοινί το πρωί και λέω το "Φως ίλαρόν" την ώρα που ανατέλλει ό ήλιος». Συνάμα ήταν τελείως ελεύθερος. Ενίοτε, όταν υπήρχε ανάγκη, τα θυσίαζε όλα χάριν της αγάπης. Έκανε την αγρυπνία του όχι προσευχόμενος, αλλά συμπάσχοντας και παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ό Θεός «έλεον θέλει και ου θυσίαν». Από το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του σε πνευματικό του τέκνο φαίνεται εν μέρει και το τυπικό του Γέροντα: «Δια το πρόγραμμα που μου γράφετε, εάν έχετε ευκαιρία, δοκιμάσετε ένα διάστημα μικρό, το εξής: Με την ανατολή του ηλίου να αρχίζετε την Πρώτη Ώρα. Ένα τέταρτο ή Ώρα, ένα τέταρτο μετάνοιες και κομποσχοίνι για τα παιδάκια –«πάντα άνθρωπον ερχόμενων εις τον κόσμο»- να φυλαχτούν αγνά στον κόσμο και για όσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται και ο εαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, την ευχή άλλη μισή ώρα και έτσι συμπληρώνεται μία ώρα μετά την ανατολή, (και τελειώνει) η Πρώτη Ώρα. Δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, εάν υπάρχει διάθεση, ή ψαλμωδία. Εννοώ ελεύθερα, άνετα να κινείται ή ψυχή σε ότι θέλει το πνευματικό ή καμιά δουλειά που έχει (εργόχειρο). Μετά να αρχίζετε την Τρίτη Ώρα, επίσης όπως την Πρώτη, με τη διαφορά ότι είναι αφιερωμένη στον κλήρο και εις τα έθνη να έλθουν εις επίγνωσιν αληθείας. Το ίδιο μετά από την Τρίτη Ώρα άλλες δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση ή άλλη απαραίτητη εργασία και μετά το ίδιο την Έκτη Ώρα, με την διαφορά ότι είναι αφιερωμένη εις τον κόσμον, να δίδει μετάνοια ο καλός Θεός. Μετά δύο ώρες το ίδιο ή ξεκούραση μέχρι την Ένατη και μετά κάνετε την Ένατη με τον ίδιο τρόπο αφιερωμένη στους κεκοιμημένους και μετά Εσπερινό. Διά δε φαγητό δεν αναφέρω, διότι αυτό θα το ρυθμίσετε ανάλογα με την αντοχή σας. Το μόνο θα πρέπει να μη φθάνει κανείς σε σημείο ζάλης, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, για να έχει διαύγεια να πολεμά καλύτερα, διότι η πάλη γίνεται με λογισμούς και χρειάζεται ο νους να βοηθιέται στις αρχές της πνευματικής ζωής, δια να βρούμε την αλήθεια. Όταν όμως ο άνθρωπος βρει την αλήθεια, τον Χριστό, η λογική δεν του χρειάζεται πλέον. Το ίδιο και όταν ο άνθρωπος προχώρησει, δεν του χρειάζεται τέτοια διαύγεια που αναφέρω να επιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον από τον εαυτό του και κινείται έξω από την έλξη της γης και φωτίζεται όχι από τον αισθητόν ήλιον, από δημιούργημα, αλλά από τον Δημιουργό. Μετά τον Εσπερινό και το Απόδειπνο, να επιδιώκεις τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου προσευχή. Η μαζί με το Απόδειπνο και τον κανόνα σου να συμπληρώνεις τις τρεις ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες για προσευχή. Μετά να κοιμάστε έξι ώρες και μετά Μεσονυκτικό και Όρθρο. Μπορείτε να διαβάζετε ορισμένα και μετά να λέτε την ευχή. Δια να μην έχετε την αγωνία ή να κοιτάζετε την ώρα ή να προσέχετε στα κομποσχοίνια, βάζετε το ξυπνητήρι να χτυπά μετά από όσες ώρες θέλετε να προσευχηθείτε. Προσπαθήστε να κάμετε κάποια απ' ότι σας γράφω, προκειμένου να μη σας δημιουργηθεί άγχος δια να μην πάθετε όπως τα κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, που εάν τα δυσκολέψουν στις αρχές στο ζυγό, μόλις δουν το ζυγό και καταλάβουν ότι θέλουν να τα ζέψουν στο χωράφι, φεύγουν». Από αυτό το τυπικό βλέπουμε ότι το πνεύμα του Γέροντα ήταν η πολλή πνευματική απασχόληση, αλλά με άνεση και διάθεση. Σε άλλον μαθητή του, που και αυτός έκανε άσκηση μόνος του, έδωσε το εξής τυπικό, όπου φαίνονται και άλλες λεπτομέρειες για τον μοναχικό κανόνα και την ιδιαίτερη αγρυπνία: 1. Μοναχικό τυπικό"Όταν έχουμε ισημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο)."Ώρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ένατη και Εσπερινός."Ώρα 4μ.μ.: Δείπνο, εκτός Δευτέρας, Τετάρτης, και Παρασκευής.Απόδειπνο με το ηλιοβασίλεμα."Ώρα 3π.μ.: "Έγερσης."Ώρα 3-4 π.μ.: Κανόνας."Ώρα 4π.μ.: Ακολουθία."Ώρα 11 π.μ.: Γεύμα (όταν έχει μία τράπεζα)."Ώρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Εργόχειρο.2. Μοναχικός κανόνας1. Ένα 300άρι κομποσχοίνι για τον Κύριο με σταυρούς και μικρές μετάνοιες, μέχρι να ακουμπά το χέρι στο γόνατο. Δεν βλάπτει, αν λυγίζουν λίγο τα γόνατα. Βοήθα να μην κουράζονται τα γόνατα και δίνει μια κατάνυξη, γιατί με την γονυκλισία δείχνουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό. Ένα 100άρι για την Παναγία «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με» με μικρές μετάνοιες και σταυρούς, όπως και προηγουμένως. 3. «Δόξα... και νυν... Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός» (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.4. Τον Ν' ψαλμό («Ελέησον με ό Θεός...») με χαμηλή φωνή και μεγάλες μετάνοιες, όσες χρειασθούν μέχρι να τελείωσει ο ψαλμός.5. Τροπάρια προς την Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Αγαθή...», «Την πάσαν ελπίδα μου...» κ.α. με μεγάλες μετάνοιες.6. «Σοι δόξα πρέπει, Κύριε ό Θεός ημών...». Δοξολογία, χαμηλοφώνως με μεγάλες μετάνοιες.7. «Άξιον εστί...» με μεγάλες μετάνοιες.8. «Δόξα... και νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες. Οι μετάνοιες μπορεί να είναι πυκνές ή αραιές, ανάλογα με την διάθεση του καθενός. Αυτή είναι η πρώτη φάση για τον εαυτό μας. Τα ίδια επαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου» και «Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου». Προσευχή για τον κόσμο. Μπορούμε να μνημονεύουμε και ονόματα που έχουν ανάγκη. Τα ίδια πάλι για τρίτη φορά λέγοντας: «Ανάπαυσον Κύριε τας ψυχάς των δούλων σου». «Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθησον τους δούλους σου». Στο τέλος κάνουμε ένα 100άρι κομποσκοίνι για τον Άγιο της Μονής. Ύστερα διαβάζουμε την ακολουθία και μετά ξεκουραζόμαστε λίγο. Προτού να κοιμηθεί ο μοναχός, να σταύρωσει τα χέρια του στο στήθος και να λέγει νεκρώσιμα τροπάρια, για να θυμάται τον θάνατο. Ο κανόνας του μεγαλόσχημου είναι 300 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια (εκατοστάρια), του ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια και του δοκίμου 60 μετάνοιες και 6 κομποσχοίνια. Τυπικό αγρυπνίας με κομποσχοίνι1. Δόξα σοι ο Θεός... 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνιαΧαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε... (1) 2. Κύριε Ιησοϋ Χριστέ Ελέησον με (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. (1)3. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους πατέρας)(3)Υπεραγία Θεοτόκε... (δια τους πατέρας) (1)4. Σταυρέ του Χριστού... (3)5. Κύριε Ιησού Χριστέ... (υπέρ των κεκοιμημένων) (3)Υπεραγία Θεοτόκε... (υπέρ των κεκοιμημένων)(1) Παράκλησις- Ανάγνωσις. 6. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους ευεργέτες) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. (δια τους ευεργέτες) (1)7. Κύριε Ιησού Χριστέ…(δια το κόσμο) (3) Υπεραγία Θεοτόκε.. …(δια το κόσμο) (1)8. Κύριε Ιησού Χριστέ.. (δια τους ασθενείς) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. .. (δια τους ασθενείς) (1)9. Κύριε Ιησού Χριστέ.. ..(δια την αδελφότητα) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. ..(δια την αδελφότητα) (1) Δια τους νεκρούς, εις Αγίους που τους ευλαβούμαστε ιδιαιτέρως. Από τα παραπάνω φαίνεται η ελευθερία του Γέροντα, που δεν δεσμεύεται από τυπικά και κανόνες. Έδωσε ένα μέτρο για να βοηθήσει τον μοναχό, αλλά το θέμα του ύπνου και του φαγητού δεν το καθόρισε λεπτομερώς. Άφησε να το ρύθμισει ο ίδιος ανάλογα με τίς δυνάμεις και την αγωνιστικότητα του. Την δική του υψηλή ζωή, δεν την επέβαλε σε κανένα. Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε στο ίδιο καλούπι. Άνετα μπορεί να διακρίνει κανείς μερικά στοιχεία, όπως την μετάνοια, την δοξολογία και την προσευχή για ζώντες και κεκοιμημένους. Τέλος παραθέτουμε τυπικό αγρυπνίας πού έδωσε σε γυναικείο Μοναστήρι για την κατ' ιδίαν αγρυπνία στο Κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η προσευχή για τον κόσμο. Σειρά αγρυπνίαςΤον κανόνα τον κάνουμε στην αρχή ή στο τέλος της αγρυπνίας, όπως προτιμά ο καθένας. Αρχίζουμε με λίγη μελέτη. Μετά κάνουμε τα εξής κομποσχοίνια λέγοντας:1 300άρι: Δόξα Σοι ό Θεός ημών, δόξα Σοι. 1 100άρι: Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.Μετά, Δόξα και νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια• δόξα σοι, ο Θεός (εκ γ'.) Κύριε, ελέησόν γ'. Δόξα και νυν. Ο Ν' Ψαλμός. «Υπό την σην εύσπλαγχνίαν...». Δοξολογία και «Άξιον εστίν». Όλα αυτά γίνονται με μετάνοιες. Μετά συνεχίζομε ως έξης:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.1 100άρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με. Μετά κάνομε την Παράκληση (προαιρετικά).1 100άρι: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.1 100άρι: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (για την μετάνοια).1 100άρι: Άγιε (Απόστολε) του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Ιωάννη Θεολόγο για την αγάπη).1 100άρι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Αρσένιο για την υγεία). Μετά τα εξής αιτήματα: Για τους Γεροντάδες:1 300άρι: Κύριε Ίησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου.1 100άρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου. Για την αδελφότητα:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.1 100άρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς. Για τους κεκοιμημένους:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσαν τους δούλους σου.1 100άρι: Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσαν τους δούλους σου. Για τους ευεργέτες:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου.1 100άρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου. Τρία κομποσχοινια 300άρια με γενικό αίτημα ως εξής.-Θεέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.-Μνήσθητι Κύριε τους άρχοντες (προέδρους, υπουργούς...) και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.-Μνήσθητι Κύριε τα παιδιά που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.-Μνήσθητι Κύριε τις προβληματικές οικογένειες και τους διαζευγμένους.-Μνήσθητι Κύριε τα ορφανά όλου του κόσμου, όλους τους πονεμένους και τους αδικημένους στην ζωή, τους χήρους και τίς χήρες.-Μνήσθητι Κύριε όλους τους φυλακισμένους, τους αναρχικούς, τους ναρκομανείς, τους φονείς, τους κακοποιούς, τους κλέφτες, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.Μνήσθητι Κύριε όλους τους ξενιτεμένους.-Μνήσθητι Κύριε όλους όσους ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.-Μνήσθητι Κύριε την Εκκλησία μας, τους πατέρες (κληρικούς) της Εκκλησίας και τους πιστούς.-Μνήσθητι Κύριε όλες τις μοναστικές αδελφότητες, ανδρικές και γυναικείες, τους γέροντες και τις γερόντισσες και όλες τις αδελφότητες και τους αγιορείτες πατέρες.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που είναι σε καιρό πολέμου.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.-Μνήσθητι Κύριε τους φτωχούς, άστεγους και πρόσφυγες.-Μνήσθητι Κύριε όλα τα έθνη, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.-Μνήσθητι Κύριε τις ταλαιπωρημένες, εγκαταλελειμμένες, αδικημένες, δοκιμασμένες οικογένειες και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ' αυτές.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου που ζήτησαν τις προσευχές μας. Οι κεκοιμημένοι να βοηθηθούν μόνοι τους δεν μπορούν και περιμένουν από εμάς να τους βοηθήσουμε, όπως περιμένουν οι φυλακισμένοι μια πορτοκαλάδα. Διάλειμμα στην αγρυπνία δεν υπάρχει, οποίος θέλει ας κάνει. Ο Γέροντας επιθυμούσε ο μοναχός που ασκείται μόνος να έχει τυπικό, για να τον βοηθά στον αγώνα του. Συμβούλευε: «Να προετοιμάζεσαι από το κελί με προσευχή για το διακόνημα και από το διακόνημα για το κελί. Έτσι θα είσαι πάντα ήρεμος και χαρούμενος. Όταν είναι κανείς αφηρημένος, το μυαλό του γυρνάει. Βοηθά να έχει κανείς ένα πρόγραμμα από το πρωί, για να μη δημιουργείται σύγχυση από τους λογισμούς». Σε όσους δεν είχε ευθύνη πνευματική και δεν μπορούσε να τους παρακολούθησει δεν έδινε τυπικό. Φοιτητής του ζήτησε κάποτε να του δώσει ένα τυπικό, ο Γέροντας του απάντησε: «Δεν μπορώ, διότι ο γιατρός, όταν δώσει μια συνταγή στον άρρωστο, πρέπει να είναι κοντά του για να τον παρακολουθεί». Περιορίσθηκε να του δώσει μόνο μερικές ωφέλιμες συμβουλές για την πνευματική ζωή. Σεβόταν απεριόριστα ότι είχαν ορίσει οι άγιοι Πατέρες. Σε κάποιον πού αυθαιρετούσε χωρίς λόγο στο τυπικό της ακολουθίας του έκανε την εξής παρατήρηση: «Εντάξει, δεν χάλασε ο κόσμος, αν αλλάξουμε κάτι, αλλά έτσι βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους αγίους Πατέρες». Ο Γέροντας τήρησε με σεβασμό και ευλάβεια τα τυπικά της Εκκλησίας και βοηθήθηκε απ' αυτά να φθάσει σ' ένα πνευματικό τυπικό και να βρει το πιο ουσιαστικό: την διαμονή της αδιάλειπτου προσευχής, η οποία μας ενώνει με τον Θεό.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ