Αναζήτηση - Σελίδα 29

Βρέθηκαν 347 άρθρα

Οι Νηστείες της Εκκλησίας μας - Νηστειοδρόμιο όλοι οι Κανόνες και Εξαιρέσεις

Η πρακτική της νηστείας αναφέρεται τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, αποτελώντας θεία εντολή και διαχρονική θρησκευτική παράδοση. Σύμφωνα με τους Ιερούς Πατέρες της Εκκλησίας μας, η νηστεία αποτελεί την πρώτη εντολή που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεό. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο συναντάμε τις παρακάτω περικοπές: «Όταν νηστεύεις…νίψε το πρόσωπό σου, για να μην φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις». (Ματθ. 6:16-18). Ο Χριστός, υπογράμμισε ακόμη περισσότερο την αξία της νηστείας. Είπε: «Τό γένος τούτο ουκ εκπορεύεται, ει μή εν προσευχή καί νηστεία». (Ματθ. 17:21) 1. Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής Μία από τις σημαντικότερες και μεγαλύτερες σε διάρκεια νηστείες είναι η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, η οποία αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή της Αναστάσεως. Πρόκειται για την πιο αυστηρή νηστεία όλου του χρόνου. Μέσα από την μεγάλη νηστεία της Τεσσαρακοστής γίνεται η προετοιμασία για την συμμετοχή μας στα Σωτήρια Πάθη του Κυρίου Ιησού Χριστού και στην χαρά της Αναστάσεως. Βρείτε εδώ: Τι τρώμε τη Μεγάλη Σαρακοστή: Κανόνες και Εξαιρέσεις της νηστείας Από ποιες τροφές νηστεύουμε την Μεγάλη Σαρακοστή Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, δεν επιτρέπεται κατανάλωση κρέατος, ψαριών, γαλακτοκομικών προϊόντων, αυγών, ελαιολάδου και κρασιού. Οι ελιές επιτρέπονται κανονικά καθώς καταναλώνονται σαν καρποί, ενώ μπορούμε να καταναλώσουμε το λάδι μόνο τις ημέρες Σάββατο και Κυριακή. Βρείτε εδώ: Νηστίσιμες Συνταγές χωρίς Λάδι Ποιες είναι οι εξαιρέσεις της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιλαμβάνει ορισμένες ημέρες κατά τις οποίες ισχύουν εξαιρέσεις από τους γενικούς κανόνες της νηστείας. Α) Στις 25 Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, καθώς και την Κυριακή των Βαΐων, επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Β) Στις 26 Μαρτίου, ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, επιτρέπεται η κατανάλωση ελαίου και οίνου. Γ) Το Μεγάλο Σάββατο τηρείται αυστηρή νηστεία, χωρίς κατανάλωση λαδιού και κρασιού. 2. Η Νηστεία των Χριστουγέννων Η νηστεία των Χριστουγέννων, η οποία ονομάζεται αλλιώς Σαρανταήμερο ή μικρή Σαρακοστή, δεν χαρακτηρίζεται από την ίδια αυστηρότητα που υπάρχει στη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής. Η νηστεία των Χριστουγέννων σηματοδοτείται στις 15 Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής. Κατά την περίοδο αυτή, απαγορεύεται η κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων και αυγών. Αντιθέτως, επιτρέπεται η κατανάλωση των εξής τροφών, υπό ορισμένες προϋποθέσεις: Α) Επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριών, όλες τις ημέρες πλην Τετάρτης και Παρασκευής, μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου. Η διάρκεια αυτή, δηλαδή οι πρώτες 33 ημέρες, αντιστοιχεί στα χρόνια που έζησε ο Ιησούς Χριστός. Β) Επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριών στις 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, ανεξαρτήτως της ημέρας της εβδομάδας. Γ) Επιτρέπεται η κατανάλωση ελαίου και οίνου από τις 18 έως τις 23 Δεκεμβρίου, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής. Βρείτε εδώ: Μοναστηριακές Συνταγές με Ψάρια 3. Η Νηστεία της Παναγίας Η περίοδος της νηστείας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ξεκινά την 1η Αυγούστου και ολοκληρώνεται στις 14 του μηνός. Πρόκειται για μία από τις αυστηρότερες νηστείες της Εκκλησίας, μέσω της οποίας τιμούμε και δοξάζουμε τη μεγαλύτερη θεομητορική εορτή της Ορθοδοξίας. Συγκεκριμένα, νηστεύουμε από λάδι όλες τις ημέρες, ενώ κατάλυση γίνεται μόνο στις παρακάτω περιπτώσεις: Α) τα Σαββατοκύριακα κατάλυση οίνου και ελαίου Β) Ψάρι μόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα που είναι στις 6 Αυγούστου Γ) Ψάρι εάν ο Δεκαπενταύγουστος είναι Τετάρτη ή Παρασκευή Βρείτε εδώ το βιβλίο “Νηστίσιμη Κουζίνα” της πρεσβυτέρας Χριστίνας Σινώλα. 4. Η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων φέρει το όνομά τους διότι προηγείται των δύο μεγάλων αποστολικών εορτών. Η εορτή των Αγίων ενδόξων και πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, η οποία τιμάται στις 29 Ιουνίου και της Συνάξεως των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, που εορτάζεται την επομένη, στις 30 Ιουνίου. Η νηστεία αυτή είναι σύντομη σε διάρκεια και μεταβαλλόμενη, καθώς η έναρξή της εξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα, η οποία είναι κινητή. Αρχίζει τη Δευτέρα που ακολουθεί την Κυριακή των Αγίων Πάντων και ολοκληρώνεται στις 28 Ιουνίου, παραμονή της εορτής των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, η νηστεία των Αγίων Αποστόλων δεν ξεπερνά ποτέ τις τριάντα ημέρες. Μάλιστα, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες το Άγιο Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 5 και 8 Μαΐου, η νηστεία αυτή ενδέχεται να παραλειφθεί εντελώς. Στην συγκεκριμένη περίοδο, η νηστεία αφορά την αποχή από κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα και αυγά. Στη νηστεία των Αγίων Αποστόλων γίνεται κατάλυση ψαριού αν ισχύουν οι παρακάτω περιπτώσεις: Α) στην εορτή του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου στις 24 Ιουνίου, όποια μέρα κι αν πέσει Β) στην εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου ακόμη κι αν πέσει Τετάρτη και Παρασκευή Γ) σε όλες τις ημέρες, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής Ποιες άλλες ημέρες του χρόνου γίνεται αυστηρή νηστεία Υπάρχουν κάποιες μέρες όπου γίνεται αυστηρή νηστεία. Συγκεκριμένα, αυστηρή νηστεία ακολουθούμε και τις παρακάτω μέρες: Α) Παραμονή των Θεοφανίων, στις 5 Ιανουαρίου, καθώς προηγείται της Δεσποτικής εορτής της Βαπτίσεως του Κυρίου και της τελέσεως του Μεγάλου Αγιασμού. Β) Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου, καθώς είναι πένθιμη εορτή ανάλογη με την Μεγάλη Παρασκευή. Γ) Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις 29 Αυγούστου, ως ένδειξη πένθους για την άδικη θανάτωσή του. Αν οι τρεις αυτές ημέρες συμπέσουν με Σάββατο ή Κυριακή, καταλύουμε λάδι. Όσον αφορά τις Κυριακές, ποτέ δεν τηρείται νηστεία, καθώς πρόκειται για ημέρα χαράς και εορτασμού της Ανάστασης του Κυρίου. Βρείτε εδώ το βιβλίο: Η Διατροφή στη Νηστεία - Θεωρία και Πράξη Γιατί η νηστεία είναι αυστηρή Τετάρτη και Παρασκευή Από την άλλη μεριά, η αυστηρή νηστεία τηρείται κάθε Τετάρτη και Παρασκευή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, κατά την οποία το φαγητό πρέπει να καταναλώνεται χωρίς λάδι. Κατά την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η Τετάρτη είναι ημέρα νηστείας προς ανάμνηση της προδοσίας του Ιούδα, ο οποίος πρόδωσε τον Ιησού Χριστό ημέρα Τετάρτη. Την ίδια ημέρα, επίσης, ο Κύριος οδηγήθηκε σε δίκη. Αντίστοιχα, η Παρασκευή θεωρείται ημέρα αυστηρής νηστείας, καθώς τότε πραγματοποιήθηκε η Σταύρωση του Κυρίου. Μέσα από την πράξη της νηστείας, οι πιστοί ζητούν το έλεος του Θεού και την απομάκρυνση του κακού από τη ζωή τους. Ποιες είναι οι Απολυτές Περίοδοι Η Εκκλησία δεν όρισε μόνο περιόδους νηστείας, αλλά και περιόδους πλήρους κατάλυσης, γνωστές ως «απολυτές», κατά τις οποίες επιτρέπεται η κατανάλωση όλων των τροφών, ακόμη και τις ημέρες Τετάρτη και Παρασκευή. Οι απολυτές περίοδοι είναι οι εξής: 1. Το Άγιο Δωδεκαήμερο δηλαδή, από την ημέρα των Χριστουγέννων έως την εορτή των Θεοφανείων (25 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου, με εξαίρεση την παραμονή των Θεοφανείων). 2. Τις τρεις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, γνωστές ως Απόκριες. Συγκεκριμένα: Α) Την πρώτη εβδομάδα του Τελώνη και του Φαρισαίου, κατά τη διάρκεια της οποίας επιτρέπεται η κατανάλωση όλων των τροφών. Β) Την δεύτερη εβδομάδα από την Κυριακή του Ασώτου έως την Κυριακή των Απόκρεω, όπου καταναλώνονται όλες τις τροφές, αλλά τηρούμε νηστεία την Τετάρτη και την Παρασκευή, χωρίς κατανάλωση λαδιού. Γ) Την τρίτη εβδομάδα της Τυροφάγου ή της Τυρίνης, όπου αποφεύγεται η κατανάλωση κρέατος καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, ενώ επιτρέπονται όλα τα υπόλοιπα τρόφιμα, καθώς επίσης γαλακτοκομικά και αυγά. 3. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Διακαινησίμου εβδομάδας, δηλαδή από την Κυριακή του Πάσχα έως την Κυριακή του Θωμά. 4. Κατά την Εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή από την Κυριακή της Πεντηκοστής έως την Κυριακή των Αγίων Πάντων 5. Όταν η Τετάρτη ή η Παρασκευή συμπίπτει με δεσποτική ή θεομητορική εορτή. Βρείτε εδώ: Μοναστηριακές Συνταγές Καταλύσεις Κινητών Εορτών Τέλος, οι καταλύσεις νηστειών που σχετίζονται με κινητές εορτές, δηλαδή οι εξαιρέσεις από την καθιερωμένη νηστεία που επιτρέπουν την κατανάλωση ορισμένων τροφών, σημειώνονται σε εορτές που αλλάζουν ημερολογιακά ανά έτος. Οι καταλύσεις σε κινητές εορτές είναι οι παρακάτω: 1. Κυριακή των Βαΐων: Κατάλυση ιχθύος. 2. Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής: Κατάλυση ιχθύος. 3. Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα: Κατάλυση ιχθύος. 4. Εορτή της Μεταμορφώσεως: Κατάλυση ιχθύος όποια μέρα και αν πέσει. 5. Εορτή της Υπαπαντής: Κατάλυση ιχθύος εάν πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν όλοι οι πιστοί ότι η νηστεία δεν είναι απλά τυπικοί κανόνες και εξαιρέσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά αποτελεί έναν ιερό θεσμό και εντολή Κυρίου. Η νηστεία είναι ένας πνευματικός αγώνας με βαθιά σημασία, διότι με αυτόν τον τρόπο εκφράζουμε έμπρακτα την πίστη και την ένταξή μας στο σώμα της Εκκλησίας. Με τη στάση μας φανερώνουμε ότι παρακολουθούμε τη ζωή και την πορεία της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο και συμπορευόμαστε μαζί της.

Τσιζκέικ

Υλικά: 2 πακέτα μπισκότα πτι - μπερ 2 κουτιά τυρί κρέμα Φιλαδέλφεια 200 γρ. γάλα ζαχαρούχο 1 φλυτζάνι βιτάμ ½ κιλό μαρμελάδα φράουλα (ή όποια άλλη προτιμάτε) 1 κουταλάκι κορν φλάουρ Λίγο κονιάκ Φυσικό χυμό μισού λεμονιού Φρουί γλασέ διάφορα Εκτέλεση: Λιώνουμε τα μπισκότα να γίνουν σκόνη και τα καβουρδίζουμε με το βιτάμ. Με το μείγμα στρώνουμε τη βάση στρογγυλής πιατέλας. Χτυπάμε στο μίξερ το τυρί κρέμα αρχικά και προσθέτουμε σιγά  σιγά το ζαχαρούχο γάλα και το χυμό λεμονιού. Απλώνουμε το υλικό πάνω στη βάση από τα μπισκότα. Σε κατσαρόλα ζεσταίνουμε τη μαρμελάδα μέχρι να λιώσει. Διαλύουμε το κορν φλάουρ μέσα στο κονιάκ και το ρίχνουμε στη μαρμελάδα. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει και το στρώνουμε πάνω από την κρέμα. Στολίζουμε με τα φρουί γλασέ. Κάντε κλικ εδώ για όλα τα βιβλία της μοναστηριακής γαστρονομίας.

Ένας μοναχός διαβάζει ένα βιβλίο σε ένα εγκαταλελειμμένο πέτρινο παλιό κτίσμα.

Προσευχή Πρωινή - Ευχαριστήριες ευχές - Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν. Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι. Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών. (Το Τρισάγιον) Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις). Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. (Μετά τα παρόντα τριαδικά) Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν Σοι, Αγαθέ, και τον Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν Σοι, Δυνατέ. Αγιος, Αγιος, Αγιος ει ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν Σε, Αγία Τριάς. Αγιος, Αγιος, Αγιος ει ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς. Και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Αθρόον ο Κριτής επελεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται. Αλλά φόβω κράξομεν εν τω μέσω της νυκτός. Αγιος, Αγιος, Αγιος ει ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς. Κύριε, ελέησον ιβ' (12). Ευχαριστήριες ευχές Εκ του ύπνου εξανιστάμενος, ευχαριστώ Σοι, Αγία Τριάς, ότι δια την πολλήν Σου αγαθότητα και μακροθυμίαν, ουκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσάς με ταις ανομίαις μου, αλλ' εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον ήγειράς με, εις το ορθρίσαι και δοξολογήσαι το κράτος Σου. Και νυν φώτισόν μου τα όμματα της διανοίας, άνοιξόν μου το στόμα, του μελετάν τα λόγιά Σου, και συνιέναι ταις εντολαίς Σου, και ποιείν το θέλημά Σου, και ψάλλειν Σοι εν εξομολογήσει καρδίας, και ανυμνείν το πανάγιον όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Δόξα Σοι, Βασιλεύ, Θεέ Παντοκράτορ, ότι τη θεία Σου και φιλανρώπω προνοία ηξίωσάς με τον αμαρτωλόν και ανάξιον εξ ύπνου αναστήναι και τυχείν της εισόδου του αγίου Σου οίκου. Δέξαι Κύριε, και την φωνήν της δεήσεώς μου, ως των Αγίων και νοερών Σου δυνάμεων, και ευδόκησον εν καρδία καθαρά και πνεύματι ταπεινώσεως, προσενεχθήναι Σοι την εκ των ρυπαρών χειλέων μου αίνεσιν. Όπως καγώ κοινωνός γένωμαι των φρονίμων παρθένων, εν φαιδρά λαμπηδόνι της ψυχής μου, και δοξάζω Σε, τον εν Πατρί και Πνεύματι δοξαζόμενον Θεόν Λόγον. Αμήν. Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ένας μοναχός ανάβει το καντήλι στην εκκλησία.

Πάτερ ημών - Κυριακή προσευχή ή Υποδειγματική προσευχή

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου,ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σουως εν ουρανώ και επί της γης.Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερονκαι άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημώνκαι μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν.

28η Οκτωβρίου 1940: Τι έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής για την κήρυξη του πολέμου

Το Έπος του ’40 «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο» Αυτή ήταν η ιστορική φράση που είπε ο αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης, Ιωάννης Μεταξάς, όταν έφτασε στα χέρια του το τελεσίγραφο από την Ιταλία, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Στο τελεσίγραφο αυτό, η Ιταλία ζητούσε την ελεύθερη διέλευση του στρατού της και την κατάκτηση της χώρας μας. Την ίδια ημέρα ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε για το τελεσίγραφο και κηρύχθηκε Γενική Επιστράτευση. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και ο Ιωάννης Μεταξάς γνωστοποίησαν τις επιθετικές προθέσεις της Ιταλίας και ο ελληνικός λαός στάθηκε αντάξιος των περιστάσεων, με περισσή περηφάνια ξεχύθηκε στους δρόμους, υπερνικώντας κάθε φόβο. Το μεγάλο εκείνο «ΟΧΙ» των αγωνιστών στέκει σαν φωτεινό παράδειγμα ακόμα και σήμερα και θα συνεχίσει να λάμπει για τις επόμενες γενιές! Τα Πρωτοσέλιδα των Εφημερίδων Οι εφημερίδες της εποχής, το βασικότερο μέσο ενημέρωσης των πολιτών, αποτύπωναν από την πρώτη στιγμή τα ραγδαία γεγονότα των πολεμικών και πολιτικών εξελίξεων. Ανακοινώσεις, σημαντικές αποφάσεις, εξελίξεις στο μέτωπο και ξεσηκωτικά συνθήματα γέμιζαν τις φυλλάδες καθημερινά. Παρακάτω, συγκεντρώσαμε τα πρωτοσέλιδα μεγάλων και μικρότερων εφημερίδων, όπως δημοσιεύθηκαν στις 28 και 29 Οκτωβρίου 1940. ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ: “Η Ελλάς ευρίσκεται από της χθεσινής πρωίας εις πόλεμον μετά της Ιταλίας” ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: “Η Ελλάς ευρίσκεται επί ποδός πολέμου. Τα ηρωϊκά και ένδοξα στρατεύματά μας αμύνονται κρατερώς του πατρίου εδάφους. Ο αγών ενετοπίσθη επί της μεθορίου” ΘΕΣΣΑΛΙΑ: “Από της 6ης πρωινής της χθες η Ελλάς ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν. Η υπερήφανος Ελληνική απάντησις εις την Ιταλικήν πρόκλησιν” Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ : “Η Ελλάς ευρίσκεται από χθες εις πόλεμο με την Ιταλίαν” ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ : “Η θέσις της Ελλάδος. Εγένετο συνάντησις Ελλήνων και Ιταλού αξιωματικών της μεθορίου αλλ’ εζητήθη νέα τοιαύτη” ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ: “Έλληνες εις τα όπλα! Ήρχισαν σήμερον αι εχθροπραξίαι” ΘΑΡΡΟΣ: “Από χθες τα ελληνικά στρατεύματα μάχονται ηρωικώς κατά των Ιταλών. Όλαι οι πολεμικαί δυνάμεις του Έθνους μας ετέθησαν ήδη εν επιστρατεύσει. η Ελλάς μαχόμενη υπέρ βωμών και εστιών δίδει υπέροχον παράδειγμα.” ΕΘΝΟΣ : “Υπέρ βωμών και εστιών” Η Βραδυνή : “ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ” ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ: “Από τις πρωίας της χθες η Ελλάς ευρίσκεται εις πόλεμον μετά της ιταλίας. Τα ελληνικά στρατεύματα αγωνίζονται ερρώμενως, καθηλώσαντα τον εχθρόν εις τα σύνορα.” ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: “Το "ΟΧΙ" του ελληνικού λαού”

Η Σφραγίδα του Πρόσφορου - Συμβολισμοί και Έννοιες

Τι είναι το Πρόσφορο Το Πρόσφορο είναι ο άρτος που προσκομίζουμε στον ναό για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Το Πρόσφορο μαζί με το κρασί συγκροτούν τα Τίμια Δώρα, Άρτος και Οίνος, τα οποία τοποθετούνται αρχικά στην Πρόθεση (προ + τίθημι = προθέτω). Εκεί, κατά την τελετή της Προσκομιδής, τα Τίμια Δώρα προετοιμάζονται για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Στην Προσκομιδή, μέρη από το Πρόσφορο τοποθετούνται στο Δισκάριο, ενώ λίγο κρασί χύνεται στο Άγιο Ποτήριο. Τι συμβολίζει η σφραγίδα του Προσφόρου Το στρογγυλό σχήμα του Προσφόρου συμβολίζει την κοιλιά της Αειπαρθένου Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο μονογενής Υιός. Πάνω στο Πρόσφορο υπάρχει ανάγλυφο σχέδιο, το οποίο σχηματίζεται από τη σφραγίδα. Πάνω στη σφραγίδα υπάρχει ο Αμνός όπου αναγράφεται η εξής επιγραφή ‘ΙΣ ΧΣ ΝΙΚΑ’ που σημαίνει Ιησούς Χριστός Νικά και πρέπει να είναι ευδιάκριτη. Από το κέντρο του Προσφόρου, εκεί όπου βρίσκεται η επιγραφή, προέρχεται ο Αμνός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Το τετράγωνο αυτό κομμάτι πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στη Θεία Κοινωνία και να γίνει το «σώμα του Χριστού». Βρείτε εδώ: Λειτουργικά Σκεύη της Εκκλησίας: Λόγχες και Χριαλίδες Γιατί ονομάζεται Αμνός ο Χριστός Ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται Αμνός γιατί ο προφήτης Ησαΐας προφήτευσε πως ο Μεσσίας θα οδηγηθεί στη θυσία όπως ένα αθώο αρνάκι. Αυτή η προφητεία επιβεβαιώθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, όταν υποδείκνυε τον Μεσσία στους μαθητές του λέγοντας: «Να ο αμνός του Θεού» (Ιωάν. 1:29). Επίσης, ο Απόστολος Πέτρος αναφέρει «Ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής... τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού» (Α’ Επιστολή, 1:18-19). Βρείτε εδώ: Ξύλινες Σφραγίδες Προσφόρου από το Άγιον Όρος Ποια είναι η θέση της Παναγίας στα Πρόσφορα Το Πρόσφορο περιλαμβάνει επίσης τη μερίδα που είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο και φέρει τα γράμματα Μ και Θ, που σημαίνουν "Μήτηρ Θεού". Αυτή η μερίδα, σε τριγωνικό σχήμα, τοποθετείται στα δεξιά του Αμνού πάνω στο δισκάριο, συνοδευόμενη με τα εξής λόγια: «Εις τιμήν και μνήμην της υπερευλογημένης, ένδοξης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, με τις πρεσβείες της οποίας δέξου, Κύριε, αυτήν τη θυσία στο υπερουράνιο θυσιαστήριό σου.» Αμέσως μετά, ακολουθεί ο 10ος στίχος του 44ου ψαλμού, ο οποίος περιλαμβάνει τα εξής λόγια: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Δηλαδή «Προσφέρουμε τη μερίδα αυτή προς τιμή και μνήμη της υπερευλογημένης ένδοξης Κυρίας μας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, με τις πρεσβείες της οποίας δέξου, Κύριε, τη Θυσία αυτή στο υπερουράνιό σου Θυσιαστήριο» και «Τιμητικά στάθηκε η Βασίλισσα στα δεξιά σου με ιματισμό χρυσό ντυμένη, στολισμένη». Με τους παραπάνω στίχους φανερώνεται ότι η Παναγία κατέχει τη πρωτεύουσα θέση τιμής στη Βασιλεία του Θεού. Βρείτε εδώ: Όλα τα άρθρα με τις Θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας στο Άγιον Όρος Ποιοι μνημονεύονται στα κομμάτια του Προσφόρου Στο δεξιό μέρος του Προσφόρου βρίσκονται εννέα μικρά τριγωνικά τμήματα, από τα οποία εξάγονται οι μερίδες των αγγέλων και όλων των Αγίων. Αυτά τα τριγωνικά τμήματα τοποθετούνται αριστερά του Αμνού. Οι Άγιοι που μνημονεύονται είναι οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Ανάργυροι, οι Θεοπάτορες, καθώς και ο Άγιος της ημέρας και τελευταίος ο Πατέρας της Εκκλησίας που συνέγραψε τη Θεία Λειτουργία που τελείται. Αν και δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και οι άγιοι δεν έχουν εισέλθει στον Παράδεισο, ωφελούνται από την αναφορά τους στη Θεία Λειτουργία. Σταδιακά, λαμβάνουν μεγαλύτερες θείες ευλογίες και η κατάστασή τους θα βελτιωθεί περαιτέρω όταν εισέλθουν στην αιώνια Βασιλεία. Σύμφωνα με τον Καβάσιλα, η Θεία Ευχαριστία προσφέρεται και ως ευχαριστία προς το Θεό για το δώρο των Αγίων, οι οποίοι αποτελούν πρότυπα για όλους τους χριστιανούς. Οι άγιοι καθοδηγούν τους πιστούς και μεσιτεύουν γι' αυτούς, παρέχοντας βοήθεια με τις πρεσβείες τους. Βρείτε εδώ: Ξύλινες Σφραγίδες Προσφόρου από το Άγιον Όρος Μερίδες υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων Από τα άλλα μέρη του Προσφόρου, εξάγονται οι μερίδες προς τιμήν των ζώντων και των κεκοιμημένων μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτές οι μερίδες τοποθετούνται μπροστά από τον Αμνό. Βρείτε εδώ: Δίπτυχο Υπέρ Υγείας και Αναπαύσεως Λίγο πριν την Θεία Κοινωνία, κατά την ένωση του Σώματος και του Αίματος (συστολή), ο Λειτουργός ρίχνει αυτές τις μερίδες στο Δισκοπότηρο, λέγοντας τα εξής λόγια: «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω Αίματί Σου τω Αγίω· πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων Σου των αγίων. Αμήν». Δηλαδή: Σβήσε εντελώς, Κύριε, τις αμαρτίες όσων εδώ μνημονεύθηκαν δούλων Σου με το Αίμα Σου το Άγιο· με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και όλων Σου των αγίων. Αμήν. Κατά την έναρξη της Προσκομιδής, ο Ιερουργός υψώνει το πρόσφορο μέχρι το ύψος του μετώπου, μια κίνηση που συμβολίζει την ύψωση του Ιησού Χριστού στον Σταυρό, όπου έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία των ανθρώπων. Βρείτε εδώ: Ξύλινες Σφραγίδες Προσφόρου από το Άγιον Όρος Διαβάστε εδώ: Προσευχές για τους κεκοιμημένους - Πότε είναι τα Ψυχοσάββατα Διαβάστε εδώ: Κόλυβα: ο συμβολισμός των υλικών και ο στολισμός τους

Άγιος Δημήτριος: ο Βίος και το Μαρτύριο του Αγίου – Εορτάζει 26 Οκτωβρίου

Πότε έζησε ο Άγιος Δημήτριος και πού γεννήθηκε Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μεταξύ του 280 - 284 μ.Χ. και έζησε την περίοδο των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέκτησε ανώτερες βαθμίδες στο Ρωμαϊκό στρατό. Μάλιστα, σε ηλικία 22 ετών έλαβε τον βαθμό του Χιλίαρχου. Η μεταστροφή του Αγίου Δημητρίου στο Χριστιανισμό Το 303 μ.Χ. ο Άγιος Δημήτριος έγινε Χριστιανός, όταν υπηρετούσε ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη Γαλερίου Μαξιμιανού. Μόλις έγινε γνωστή η πίστη του Αγίου, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός διέταξε τη φυλάκισή του, με την κατηγορία ότι αγνόησε το αυτοκρατορικό διάταγμα «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Εδώ μπορείτε να βρείτε εικόνες με τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη. Η συνάντηση του Αγίου Δημητρίου με τον Νέστορα Μέσα στη φυλακή ο Άγιος Δημήτριος συνάντησε έναν άλλον νέο και Χριστιανό, τον Νέστορα, ο οποίος επρόκειτο να μονομαχήσει με τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο Νέστορας, λίγο πριν την μονομαχία του, συναντήθηκε με τον Άγιο Δημήτριο και ζήτησε να τον βοηθήσει. Ο Άγιος Δημήτριος έδωσε την ευχή του και ο Νέστορας νίκησε τον Λυαίο! Το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα και αμέσως διέταξε να θανατωθούν και οι δύο. Πώς απεικονίζεται ο Άγιος Δημήτριος στις βυζαντινές εικόνες Στις βυζαντινές εικόνες και στη σύγχρονη Αγιογραφία, ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο. Το μέρος που μαρτύρησε ο Άγιος και ο τάφος του Το σώμα του Αγίου Δημητρίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου του, στην Κρύπτη που βρίσκεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Από τον τάφο του Αγίου δημιουργήθηκε φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, γεγονός που έδωσε στον Άγιο το προσωνύμιο του Μυροβλήτου. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε για την Κρύπτη και τον Τάφο του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Ἀπολυτίκιον Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Αγία Σκέπη της Παναγίας - Τιμάται στις 28 Οκτωβρίου

Η εμφάνιση της Παναγίας στον Όσιο Ανδρέα Την περίοδο 457-474 μ.Χ. που ήταν βασιλιάς ο Λέοντας ο Μεγάλος, ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός. Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ.Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να εισέρχεται στο ναό από την κεντρική πύλη. Πλάι στην Υπεραγία Θεοτόκο βρισκόταν πλήθος αγγέλων, καθώς και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος με τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Η προσευχή της Παναγίας Αφού μπήκε η Παναγία στο ναό, προχώρησε προς τον σολέα και προσευχήθηκε για αρκετή ώρα, με θερμά δάκρυα, υπέρ της σωτηρίας των πιστών. Το γεγονός αυτό ήταν ορατό μόνο στον Ανδρέα και στον Επιφάνιο. Βρείτε εδώ: Σταυρός Ασημένιος Αγία Σκέπη Μετά την προσευχή, η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της, δηλαδή το τσεμπέρι της. Το πήρε στα χέρια της και το άπλωσε πάνω από τους χριστιανούς που βρίσκονταν έξω. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει. Πότε εορτάζει η Αγία Σκέπη Η Εκκλησία μας τιμά αυτό το γεγονός στις 28 Οκτωβρίου μαζί με την εθνική επέτειο του ΟΧΙ, όπου εορτάζεται και η απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Πρόκειται λοιπόν για τη γιορτή προς τιμήν της Παναγίας, η οποία σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση με τις προσευχές, τις παρακλήσεις και τα δάκρυά της. Βρείτε εδώ: Μεταλλικός Σταυρός Αγία Σκέπη

Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη: η Κρύπτη του Ναού και ο Τάφος του Αγίου (φωτογραφίες)

Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη - Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη δεσπόζει στο κέντρο της πόλης, πάνω από την αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά, επί της οδού Αγίου Δημητρίου. Από το 1988 ο Ναός συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και αποτελεί το σημαντικότερο παλαιοχριστιανικό μνημείο της πόλης. Τι αποκάλυψαν οι ανασκαφές: η ιστορία του Ναού Όπως μαρτυρούν οι ανασκαφές, ο Ναός του Αγίου Δημητρίου είναι χτισμένος σε ένα σημείο όπου λειτουργούσαν τα δημόσια λουτρά κατά την ρωμαϊκή περίοδο. Η παράδοση αναφέρει ότι στο μέρος αυτό φυλακίστηκε και μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος με λογχισμό. Αργότερα, κατά το έτος 313 μ. Χ. μετά το Διάταγμα του Μεδιολάνου περί Ανεξιθρησκίας, ένας «οικίσκος», δηλαδή μικρός ναός, χτίστηκε πάνω από τον τάφο του Αγίου. Στον οικίσκο αυτό προσέτρεχε πλήθος πιστών για να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου και να προσευχηθούν για θεραπεία από βαριές ασθένειες. Ανάμεσα στους προσκυνητές ήταν και ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος. Ο ίδιος θεραπεύτηκε από σοβαρή ασθένεια και για να δείξει την ευγνωμοσύνη του, έκτισε έναν μεγαλοπρεπή Ναό προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου, στο σημείο όπου βρισκόταν μέχρι πρότινος ο οικίσκος. Στον επιβλητικό ναό, ο οποίος ολοκληρώθηκε κατά τον 5ο αιώνα, μεταφέρθηκε και ο τάφος του Αγίου, μέσα σε ένα κιβώριο στο μεσαίο κλίτος. Σήμερα, το κιβώριο αυτό βρίσκεται στο βόρειο κλίτος. Το έτος 620 μ.Χ. ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε τον ναό και χτίστηκε ξανά τον 7ο αιώνα, σύμφωνα με το πρότυπο του αρχικού ναού. Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου συνέχισε να ακτινοβολεί και να προσελκύει πλήθος πιστών σε όλη τη Βυζαντινή περίοδο. Η περίοδος της Τουρκοκρατίας Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, από το 1493 που κατακτήθηκε η Θεσσαλονίκη από του Τούρκους, ο Ναός του Αγίου Δημητρίου, μετατράπηκε σε τζαμί με την ονομασία Kasimiye Camii. Την περίοδο εκείνη, η χριστιανική λατρεία είχε περιοριστεί σε ένα μικρό χώρο, όπου και δημιουργήθηκε το κενοτάφιο του Αγίου. Η πλήρης λειτουργία του Ναού επανήλθε στους πιστούς το 1912 με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Η Αρχιτεκτονική του Ναού Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου αρχιτεκτονικά έχει τον τύπο της πεντάκλιτης Βασιλικής. Ιδιαίτερης ιστορικής και αισθητικής αξίας θεωρούνται οι εννέα ψηφιδωτοί πίνακες, καθώς και τα τάματα, τα οποία χρονολογούνται τον 6ο και 7ο αιώνα και βρίσκονται στους κίονες (πεσσούς) του Ιερού Βήματος. Η Κρύπτη και οι στοές κάτω από τον Ναό: το σημείο που φυλακίστηκε και μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος Ένα ολόκληρο σύμπλεγμα στοών με διαδρόμους και ισχυρούς στύλους βρίσκεται κάτω από το Ιερό Βήμα του σημερινού Ναού του Αγίου Δημητρίου. Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, ο χώρος αυτός ήταν ισόγειος και αποτελούσε το λουτρό. Αργότερα, είχε διαμορφωθεί μία κρήνη με πέντε κόγχες και στοές. Μετά την ίδρυση του πρώτου μεγάλου Ναού κατά τον 5ο αιώνα, οι πιστοί τιμούσαν τον Άγιο Δημήτριο μέσω του αγιάσματος που έρεε στην κρήνη από πηγάδι που σώζεται και σήμερα, στην βόρεια πλευρά του Ιερού. Επιπλέον, στην Κρύπτη συναντάμε ένα Παρεκκλήσιο με άνοιγμα στην ανατολική πλευρά, το οποίο αρχικά συνδεόταν με την κρήνη του αγιάσματος και με το Ιερό του Ναού. Το σημείο αυτό ακριβώς θεωρείται ο τόπος όπου μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης. Εδώ μπορείτε να βρείτε εικόνες με τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη. Στη σύγχρονη ιστορία, η Κρύπτη ήρθε στο φως το 1917 μετά από την ολέθρια πυρκαγιά που ισοπέδωσε την πόλη της Θεσσαλονίκης. Εκτεταμένες εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης ανέδειξαν τις κατακόμβες και την σπουδαιότητα του χώρου. Το 1988 άνοιξαν και επίσημα οι πύλες για το κοινό με τη μορφή έκθεσης μουσείου. Σήμερα, στον χώρο της Κρύπτης εκτίθενται διάφορα αντικείμενα στα οποία οι πιστοί φύλασσαν το αγίασμα και το μύρο, όπως αγγεία, πήλινα, μεταλλικά και γυάλινα δοχεία. Επιπλέον, σε κάποια σημεία συναντάμε ίχνη από τοιχογραφίες, γλυπτά και επιγραφές, τα οποία χρονολογούνται τον 5ο αιώνα. Το Παρεκκλήσιο του τάφου του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Ευθυμίου Στον χώρου του ναού, υπάρχει και το παρεκκλήσιο του τάφου του Αγίου Δημητρίου. Ο τάφος αρχικά βρισκόταν κάτω από την Αγία Τράπεζα στο Ιερό Βήμα. Ωστόσο, πιθανόν για πρακτικούς λόγους, ο τάφος του Αγίου μεταφέρθηκε στο σημείο εκείνο για να διευκολύνονται οι πιστοί που ήθελαν να προσκυνήσουν τον τάφο, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Συνάμα, δεξιά του Ιερού Βήματος συναντάμε και το παρεκκλήσιο του Αγίου Ευθυμίου, το οποίο χρονολογείται τον 13ο αιώνα. Χαρακτηριστικές είναι οι τοιχογραφίες που κοσμούν το παρεκκλήσι. Σύμφωνα με στοιχεία, οι τοιχογραφίες ανήκουν στον γνωστό αγιογράφο Μανουήλ Πανσέληνο από τη Θεσσαλονίκη. Οι τοιχογραφίες αυτές παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ομοιότητες με τις τοιχογραφίες που βρίσκουμε στο Πρωτάτο των Καρυών του Αγίου Όρους, οι οποίες φιλοτεχνήθηκαν από τον Πανσέληνο στο χρονικό διάστημα από το 1282 μέχρι το 1328. Ἀπολυτίκιον Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Τοῖς τῶv αἱμάτων σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τον βίο του Αγίου Δημητρίου.

Η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά (ή Αγία Αικατερίνη, Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά)

Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά: ο ιερός τόπος που σέβονται όλες οι θρησκείες

Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά Το όρος Σινά θεωρείται ένας τόπος ιερός, τόσο για τον Χριστιανισμό, όσο και για τους μουσουλμάνους και Ιουδαίους. Κατ’ επέκταση, η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης είναι αξιοσέβαστη και προστατεύεται από όλες τις θρησκείες. Μάλιστα, ο προφήτης του Ισλάμ, Μωάμεθ, θέσπισε το έγγραφο «Αχτιναμέ» με το οποίο έθετε τη Μονή υπό την προστασία του. Σύμφωνα με την παράδοση, το όρος Σινά είναι το σημείο όπου ο Θεός παρέδωσε στον Μωυσή τις πλάκες του Νόμου με τις Δέκα Εντολές (Έξοδος 19). Για τον λόγο αυτό, το όρος Σινά έλαβε και το προσωνύμιο «Θεοβάδιστο». Η υψηλότερη κορυφή του όρους έχει ύψος 2.240 μ. και απέχει από την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης απόσταση δύο ώρες με τα πόδια. Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η παλαιότερη χριστιανική μονή στον κόσμο, μαζί με την Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου κοντά στο Κάιρο. Από το 2003 η Μονή συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Πότε χτίστηκε η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά Αρχικά, στο σημείο όπου ο Μωυσής άκουσε τη Θεία Φωνή χτίστηκε το παρεκκλήσι της «Φλεγόμενης Βάτου» από την Αγία Ελένη, μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι πρώτοι ερημίτες μοναχοί εμφανίστηκαν στην περιοχή το 381-384 μ.Χ. Στη συνέχεια, κατά τον 6ο αιώνα, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α’, σε μία προσπάθεια να προστατεύσει τους μοναχούς που ζούσαν εκεί, αλλά και το παρεκκλήσι από τις διάφορες επιδρομές και λεηλασίες, έδωσε εντολή να χτιστεί το μοναστήρι. Έτσι, τα χρόνια 527 – 565, χτίστηκε ένα μεγάλο τείχος περιμετρικά του παρεκκλησιού, καθώς και βοηθητικά κτίρια που βοηθούσαν στην οχύρωση και προστασία της μοναστικής ζωής. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και η Βασίλισσα Θεοδώρα μνημονεύονται ως κτήτορες της Μονής. Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Αγία Αικατερίνη καθώς υπήρχε η πεποίθηση ότι τα ιερά λείψανα της Αγίας μεταφέρθηκαν θαυματουργικά στη μονή. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το μαρτυρικό τέλος και τον αποκεφαλισμό της Αγίας Αικατερίνης, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην υψηλότερη κορυφή του όρους Σινά, όπου και σήμερα φέρει το όνομά της. Εδώ μπορείτε να βρείτε χειροποίητη αγιογραφία με την Αγία Αικατερίνη του Σινά. Η αδιάσπαστη πορεία της Μονής ανά τους αιώνες Το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης έχει μία αδιάκοπη πορεία εδώ και 17 αιώνες, καθώς δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ! Ακόμα και μετά το 641 μ.Χ. που η Αίγυπτος βρισκόταν υπό αραβική κυριαρχία, η μονή συνέχισε τον μοναστικό της βίο απρόσκοπτα. Ακόμη και σήμερα, η ειρηνική συμβίωση των χριστιανών μοναχών με τους μουσουλμάνους Βεδουίνους της περιοχής είναι αξιοθαύμαστη. Ανά τους αιώνες, η Μονής της Αγίας Αικατερίνης έλαβε τον σεβασμό και τα προνόμια πολλών ηγεμόνων, τόσο από τους σουλτάνους της Αιγύπτου, όσο και από ορθόδοξους ηγεμόνες της Ρωσίας και των παραδουνάβιων κρατών. Η ακτινοβολία της μονής ήταν τόσο μεγάλη που, όταν το 1798 ένας σεισμός κατέστρεψε το βόρειο τοίχος της Μονής, ο ίδιος ο στρατός του Ναπολέοντα βοήθησε στην αναστήλωση. Ιησούς Χριστός του Σινά Σύμφωνα με επίσημες καταγραφές, στο όρος Σινά συγκεντρώνονται οι περισσότερες βυζαντινές εικόνες. Το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης έχει μετατραπεί σε ένα «μουσείο βυζαντινών εικόνων», καθώς εκεί φυλάσσονται περισσότερες από 2.000 εικόνες, 500 από τις οποίες χρονολογούνται μεταξύ του 6ου και 15ου αιώνα. Στον πλούσιο αυτό κατάλογο εικόνων, συγκαταλέγονται και οι σπανιότατες «κηρόχητες» εικόνες του 6ου αιώνα. Μία από τις παλαιότερες και πολυτιμότερες εικόνες στη Μονή Αγίας Αικατερίνης είναι και η εικόνα του Ιησού Χριστού του Σινά, μία εντυπωσιακή και επιβλητική εικόνα σε φυσικό μέγεθος (84 x 46 εκατοστά). Πρόκειται για την παλαιότερη απεικόνιση του Ιησού Χριστού, η οποία χρονολογείται τον 6ο αιώνα. Η εικόνα αυτή είναι μία από τις ελάχιστες που διασώθηκαν από την περίοδο της Εικονομαχίας. Η εικόνα απεικονίζει τον Ιησού Χριστό Παντοκράτορα φορώντας ιμάτια και χιτώνα, να ευλογεί με το δεξί του χέρι και με το αριστερό να κρατά το Ευαγγέλιο. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της εικόνας είναι η μικρή ασυμμετρία που εντοπίζεται στα μάτια του Ιησού. Το υπερβατικό βλέμμα του Κυρίου και τα προσωπογραφικά χαρακτηριστικά αποτυπώνουν την ένωση της θείας και ανθρώπινης φύσης στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Εδώ μπορείτε να βρείτε εικόνες και χειροποίητες αγιογραφίες με τον Ιησού Χριστό του Σινά. Τα σπάνια χειρόγραφα του μοναστηριού Στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης αποθησαυρίζονται περισσότεροι από 3000 Κώδικες. Κάποιοι από αυτούς έχουν γραφτεί στο μοναστήρι, ενώ άλλοι προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη ή είναι δώρα Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Δυστυχώς, ένα μέρος του πλούτου της μονής βρίσκεται σε άλλα σημεία - εκτός του μοναστηριού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Σιναΐτικος Κώδικας, οποίος χρονολογείται τον 4ο αιώνα. Ουσιαστικά πρόκειται για τον αρχαιότερο χειρόγραφο κώδικα που περιλαμβάνει το πλήρες κείμενο της Καινής Διαθήκης σε μεγαλογράμματη γραφή και ένα μεγάλο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Σιναΐτικος Κώδικας θεωρείται το πολυτιμότερο χειρόγραφο στον κόσμο και μέχρι τον 19ο αιώνα βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Εδώ μπορείτε να βρείτε εικόνες και χειροποίητες αγιογραφίες με την Αγία Αικατερίνη.

Λιβάνισμα στο Σπίτι: Προσευχή και Συμβολισμοί

Ποια η διαφορά ανάμεσα στο θυμίαμα και το λιβάνι Από τα αρχαία χρόνια, το θυμίαμα αναφέρεται στο αρωματικό ρετσίνι ή κόμμι (κολλώδης ουσία) που εξάγεται από τις τομές στον κορμό του κέδρου στον Λίβανο, από όπου προέρχεται και η λέξη λιβάνι. Παρόλο που συχνά οι έννοιες θυμίαμα και φυσικό λιβάνι χρησιμοποιούνται ως συνώνυμες, δεν ταυτίζονται. Το λιβάνι αποτελεί ένα από τα συστατικά του θυμιάματος. Σύμφωνα με τη θεϊκή εντολή στην Παλαιά Διαθήκη, το θυμίαμα έπρεπε να περιέχει 4 βασικά συστατικά: μαστίχα, όνυχα, γάλβανο και καθαρό λιβάνι (Έξοδος 30: 34-38). Έτσι, ένας εξειδικευμένος αρωματοποιός δημιούργησε αυτό το ευωδιαστό μείγμα, προσθέτοντας λίγο αλάτι, ώστε να καθαρίσει και να είναι ιερό. Στα χρόνια του Ιησού Χριστού, το θυμίαμα περιείχε 13 αρωματικά συστατικά, όπως αναφέρει ο Ιώσηπος. Είπεν ακόμη ο Κυριος προς τον Μωϋσήν· “πάρε δια τον εαυτόν σου αρωματικά είδη, δηλαδή στακτήν, όνυχα (αρωματικόν κογχύλιον), χαλβάνην ηδυσμού (αρωματώδη ρητίνην) και λιβάνι διαφανές, ίσην ποσότητα από κάθε είδος. Θα παρασκευάσουν με τα είδη αυτά θυμίαμα ευώδες, έργον ειδικού μυροποιού, σύνθετον από τας ανωτέρω ουσίας, καθαρόν, έργον αφιερωμένον στον Θεόν. Θα κύψης και θα κοπανίσης αυτό εις λεπτά τεμάχια, θα το θέσης εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου απέναντι της Κιβωτου, από όπου εγώ θα φανερώνωμαι προς σε και θα σου ομιλώ. Το θυμίαμα αυτά θα είναι αγιώτατον δια σας…” (Έξοδος 30: 34-38) Βρείτε εδώ: Παραδοσιακό Θυμίαμα από το Άγιον Όρος Βρείτε εδώ: Φυσικό Λιβάνι από το Άγιον Όρος Τι είναι το μοσχοθυμίαμα Το μοσχοθυμίαμα είναι μία πιο πρόσφατη μορφή θυμιάματος, η οποία δημιουργείται με την ανάμειξη αλεσμένου φυσικού λιβανιού και αρωματικών ουσιών σε συγκεκριμένες αναλογίες. Η παρασκευή του μοσχοθυμιάματος στο Άγιον Όρος Η παρασκευή του μοσχοθυμιάματος συνεχίζεται ακατάπαυστα εδώ και αιώνες από τους μοναχούς του Αγίου Όρους. Μάλιστα, για την παρασκευή του χρησιμοποιούσαν πολλές φορές και πέταλα λουλουδιών μαζί με λιβάνι που έχει κοπανιστεί στο γουδί. Μετά το ζύμωμα, οι αγιορείτες πατέρες τοποθετούν το σκούρο μείγμα του θυμιάματος σε ταψιά για να στεγνώσει και αργότερα το κόβουν σε μικρά κομμάτια, ώστε να χρησιμοποιηθεί σε ειδικές περιστάσεις. Βρείτε εδώ: Αγιορείτικο Μοσχοθυμίαμα - Παραδοσιακή συνταγή Τι συμβολίζει το θυμίαμα Στην Παλαιά Διαθήκη, η προσφορά θυμιάματος ακολουθούσε τη θεϊκή εντολή. Έπρεπε να τελείται πρωί και βράδυ, συνοδευόμενη από το άναμμα λυχναριών, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Εξόδου (30:7-8). Αυτή η ιερή πράξη διατηρήθηκε στη χριστιανική παράδοση έως και σήμερα. Προσευχή και δίοδος επικοινωνίας με τον Θεό Το θυμίαμα έχει βαθιά συμβολική υπόσταση και λειτουργεί ως δίοδος επικοινωνίας με τον Θεό. Όταν καίγεται το θυμίαμα και προσευχόμαστε, ουσιαστικά παρακαλούμε τον Κύριο να ανεβεί η προσευχή μας προς τον θρόνο Του, όπως ανεβαίνει το ευωδιαστό θυμίαμα προς τον ουρανό. Παράλληλα, εκφράζει την πνευματική άνοδο της ψυχής και την θερμή επιθυμία μας να γίνει δεκτή η προσευχή μας ως «οσμή ευωδίας πνευματικής». Στην Εκκλησία, το θυμίαμα προσφέρεται κατά την ακολουθία του Εσπερινού, ενώ ψάλλεται ο δεύτερος στίχος του 140ου Ψαλμού: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου…». Τι πρέπει να κάνουμε την ώρα του θυμιάματος στην Εκκλησία Οι πιστοί, όταν θυμιατίζονται από τον ιερέα στην Εκκλησία, πρέπει να σκύβουν ελαφρώς το κεφάλι τους ως ένδειξη αποδοχής αυτής της θείας χάρης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγεί ότι, όπως το θυμίαμα είναι από την φύση του ευωδιαστό, αλλά αναδίδει την ευωδία του περισσότερο όταν έρχεται σε επαφή με την φωτιά, έτσι και η προσευχή αποκτά μεγαλύτερη δύναμη όταν πηγάζει από μία φλογερή και αφοσιωμένη ψυχή. Βρείτε εδώ: Εκκλησιαστικά θυμιατά σε διάφορα σχέδια Γιατί λιβανίζουμε στο σπίτι Συνήθως, το λιβάνισμα στο σπίτι από τους πιστούς, τελείται δύο φορές την ημέρα, το πρωί και το βράδυ, ως ώρες προσευχής και ευχαριστίας προς τον Θεό. Το πρωί θυμιατίζουμε, δοξολογώντας τον Κύριο για την ειρηνική νύχτα που πέρασε και παράλληλα ζητάμε την ευλογία Του για την ημέρα που ξεκινά. Το βράδυ, προσευχόμενοι ξανά, Τον δοξολογούμε για όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και Τον παρακαλούμε να μας προστατεύσει κατά τη νυχτερινή ανάπαυση. Συνεπώς, η χρήση θυμιάματος στο σπίτι συνοδεύεται από προσευχή, συμβάλλοντας στη δημιουργία κατανυκτικού κλίματος και ελκύοντας την αγιαστική χάρη. Οι πιστοί συνηθίζουν να θυμιατίζουν πριν την προσευχή, όταν διαβάζουν παράκληση ή όταν ζυμώνουν πρόσφορα. Η πράξη αυτή λειτουργεί ως υπόμνηση της παρουσίας του Θεού και των Αγίων στη ζωή μας. Βρείτε εδώ: Σετ Θυμιάματος με καρβουνάκια, θυμίαμα, φυτιλάκια και καντηλήθρα Προσευχή για λιβάνισμα στο σπίτι Κατά το θυμιάτισμα στο σπίτι, οι πιστοί μπορούν να λένε την ακόλουθη προσευχή: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου. Έπαρσις των χειρών μου, θυσία εσπερινή» (Ψαλμ. 140.2) Τι συμβολίζει το λιβάνισμα στο σπίτι και στην Εκκλησία Το θυμιάτισμα ή αλλιώς λιβάνισμα, είτε στην Εκκλησία είτε στο σπίτι, αποτελεί μια πράξη που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό, προσφέροντας αίσθηση κατάνυξης και πνευματικής ανάτασης. Επιπλέον, το ευωδιαστό θυμίαμα συμβολίζει τον αίνο, δηλαδή την ευχαριστία προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος εκφράζει την λατρεία και τον εξιλασμό, ενώ το άρωμά του, διαχέεται στον χώρο του ναού. Παράλληλα, δηλώνει την πλήρωση της καρδιάς μας με τη θεία ευαρέσκεια, καρπό της αγάπης μας προς το Θεό. Κάθε πιστός, μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα γίνεται «ευωδία Χριστού». Βρείτε εδώ: Παραδοσιακό Θυμίαμα από το Άγιον Όρος Πώς συνδέεται το θυμίαμα με την Πεντηκοστή Το θυμίαμα συμβολίζει επίσης τις πύρινες γλώσσες της Αγίας Πεντηκοστής, όταν το Άγιο Πνεύμα κατήλθε στους μαθητές του Χριστού «εν είδει πυρίνων γλωσσών». Στην Πρόθεση, ο ιερέας δίνει την ευχή που εκφράζει αυτή τη σύνδεση, αναφέροντας τα εξής λόγια: «Θυμίαμά Σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος». Με αυτόν τον τρόπο, μέσω του θυμιάματος ζητείται η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος. Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης εξηγεί ότι το θυμίαμα δηλώνει τη χάρη του Θεού που εκχύθηκε στον κόσμο μέσω του Ιησού Χριστού και επιστρέφει στους ουρανούς μέσω Αυτού. Βρείτε εδώ: Κασετίνα με Θυμίαμα - Ιερό Κελί Γενέσιο της Θεοτόκου Τι συμβολισμούς κρύβει το θυμιατό Το θυμιατό είναι ένα φορητό, μεταλλικό σκεύος, στο κάτω μέρος του οποίου τοποθετούνται αναμμένα καρβουνάκια ή καρβουνόσκονη. Το θυμιατό χρησιμοποιείται σε όλες τις εκκλησιαστικές ακολουθίες στους Ιερούς Ναούς, στα σπίτια των πιστών, αλλά και στα μνήματα των αγαπημένων μας. Τα εκκλησιαστικά θυμιατά στηρίζονται σε τέσσερις αλυσίδες, οι οποίες φέρουν δώδεκα κουδουνάκια που συμβολίζουν τους Τέσσερις Ευαγγελιστές και τους Δώδεκα Αποστόλους αντίστοιχα. Το άναμμα του θυμιατού συμβολίζει και καταδεικνύει την πίστη και την αγάπη του ανθρώπου προς το Θεό. Το θυμιατήρι, όπου καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την μήτρα της Θεοτόκου. Σύμφωνα με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, το θυμιατήρι συμβολίζει την ίδια την Θεοτόκο. Όπως τα κάρβουνα φλέγονται χωρίς να καταστρέφουν το θυμίαμα, έτσι και η Υπεραγία Θεοτόκος δέχθηκε τον Ιησού Χριστό, το «πύρ καταναλίσκον», στα σπλάχνα της χωρίς να υποστεί κάποια φθορά ή αλλοίωση. Η βάση του θυμιατηρίου συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού, ενώ η φωτιά δηλώνει την θεϊκή Του υπόσταση και τη Θεία Αγάπη που καίει σαν φλόγα στις καρδιές όλων των πιστών. Ο καπνός που αναδύεται συμβολίζει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Βρείτε εδώ: Θυμιατά για το Σπίτι