Γιουβέτσι

Τοποθετούμε τις παγωμένες γαρίδες σε νερό που βράζει, στο οποίο προσθέτουμε αλάτι. Μετά την πρώτη βράση τις στραγγίζουμε και τις αφήνουμε να στεγνώσουν. Ζεσταίνουμε το λάδι σε τηγάνι και εκεί σοτάρουμε τις γαρίδες για 3-4 λεπτά. Προσθέτουμε το σκόρδο και ρίχνουμε το κρασί. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει, ώσπου να μείνει με το ζουμί του. Στο τέλος προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι και το ψιλοκομμένο μαϊντανό. Αν θέλουμε περιχύνουμε τις γαρίδες με χυμό λεμονιού.

Σε μπολ ανακατεύουμε τον χυμό του πορτοκαλιού, το λάδι, τη ζάχαρη, την κανέλα, το γαρύφαλλο, τη σόδα, το μπέικιν πάουντερ και το αλεύρι με το νερό, ώσπου το μείγμα να γίνει λείο. Λαδώνουμε ένα ρηχό ταψί στρογγυλό ή παραλληλόγραμμο με το πινέλο και απλώνουμε σε όλη του την επιφάνεια σουσάμι. Αδειάζουμε από πάνω το μείγμα, πασπαλίζουμε με σουσάμι και γαρνίρουμε με όσα αμύγδαλα θέλουμε. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά περίπου.

Ο οίνος, ως ευλογημένο αγαθό, διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο και στη ζωή των αγιορείτικων μονών. Ο ιδρυτής της μοναστικής πολιτείας του Άθωνα, Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, όρισε κάθε μονή να έχει τα δικά της αμπελοτόπια. Έτσι, από τον 10ο αιώνα, οι ιδρυτές των μοναστηριών, αντιλαμβανόμενοι την αξία του κρασιού, είχαν αρκετούς αμπελώνες στα μοναστήρια τους. Στο Άγιον Όρος δεν υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις για σιτηρά, λόγω της γεωγραφικής δυσκολίας και της αγριότητας του τόπου. Ωστόσο, το μικροκλίμα του Αγίου Όρους, καθώς και οι ιδιαίτεροι αμπελώνες του, αποτελούν βασικούς παράγοντες για μία ξεχωριστή οινική παραγωγή, μοναδική σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο και το Βόρειο Αιγαίο. Μέχρι και σήμερα, ένας αριθμός μοναχών από κάθε μονή αναλαμβάνει να ασχολείται με την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή του κρασιού.